Opgroeiende kinderen

Steeds vaker merk ik dat ik 'uit' de kleine kinderen ben. Ik ben niet meer gewend aan luiers, fruithapjes en flessen. Ik denk niet meer aan slaapjes en weet eerlijk gezegd niet meer hoe dat allemaal bij Juul en Sep gegaan is. Telefoongesprekken waarbij ik meer met de kinderen bezig ben als met het gesprek zijn verleden tijd. Eigenlijk is het ook geen combinatie. Kleine kinderen en gesprekken. Zelfs als ze lief aan het spelen zijn, houd je ze nog in de gaten. Je bent ontzettend snel afgeleid en onderbreekt gesprekken op de meest ongunstige momenten. Eten, aankleden, naar het toilet, alles doen onze kinderen inmiddels zelf. Het is heerlijk dat onze kinderen op eigen benen kunnen staan. Je bent snel gewend aan dat min of meer onafhankelijke gedrag. Waar ik ook snel aan gewend raakte, was dat beide kinderen naar school gingen. De eerste week voelde het wat vreemd, maar na een week of drie kwam ik tijd te kort. Ik ben erg gesteld op mijn verworven vrijheid. Nu Juul regelmatig thuis blijft, is het weer even zoeken naar een andere dagindeling. De afgelopen week heeft Evi, ons nichtje, een aantal dagen bij ons gelogeerd. 's Morgens werd ik niet wakker van een kind dat naast mijn bed stond maar door het gekeuvel door een babyfoon. Dat gekeuvel gaat over in roepen en dan realiseer je je dat het tijd wordt om op te staan. Tegen Juul en Sep zeg ik dat ze lekker mogen gaan spelen en dan draai ik me nog even om. Evi kan niet zelf uit bed komen en dus moet ik haar gaan halen. Als ik ga douchen zijn mijn kinderen doorgaans met z'n tweetjes beneden aan het spelen, maar zo'n kleintje kan je niet alleen laten. Althans niet als je geen box hebt staan en die is bij ons al jaren de deur uit. Het is oppassen waar je wat neerzet, veel klokkijken, plannen en opletten, opletten, opletten. Dat neemt niet weg dat ik ontzettend geniet van haar logeerpartijtje! Maar ik heb vandaag wel weer genoten van mijn vrijheid die bestond uit een fietstochtje naar het tuincentrum en Albert Heijn om daarna met een grote kop thee op de bank te gaan zitten. Net geinstalleerd, belde mijn vriendin. Na een half uur hingen we op. De gesprekken waren van de hak op tak en veel onderbroken. Tja, zij heeft dan ook twee kleintjes thuis. Na ons gesprek realiseerde ik me eens te meer hoe heerlijk ik het vind dat mijn kinderen groter en zelfstandiger worden!