Zorgen

Al voor de herfstvakantie, nu zes weken geleden, was Juul aan het kwakkelen. Het begon met hoge koorts en vermoeidheid. Een stapje terug zeiden we tegen elkaar. Gelukkig had ze binnenkort vakantie, dus kon ze lekker bijtanken. De herfstvakantie kwam en was ook zo weer voorbij en ondanks dat we ons rustig hielden, Juul zelfs 's middags naar bed deden, bleef de vermoeidheid. Het ging haar tekenen. Een lijkbleek gezichtje met steeds groter wordende, rode kringen. Ook werd Juul erg geremd in haar enthousiasme. Alles leek haar te veel en steeds vaker begon haar dag met een huilbui. We hebben van alles geprobeerd en belandden uiteindelijk op 10 november bij de huisarts. Meteen heb ik aangedrongen op bloedprikken en na wat vragen en wat voelen, werden we doorgestuurd naar het priklab. Vervolgens werd er met de juf van school afgesproken dat Juul het wat rustiger aan gaat doen, ook omdat het hun opgevallen was dat Juul er slecht uitziet. Het zou heel vervelend zijn als ze straks met Sinterklaas ziek is of zo vermoeid dat ze er niet van kan genieten. Juul blijft dus gemiddeld twee extra middagen in de week thuis in de hoop dat het haar wat meer rust geeft en zij zich beter zal gaan voelen.
Nu twee weken en zeven telefoontjes verder zijn we nog steeds niet veel wijzer. Een aantal uitslagen zijn binnen en dus weten we dat ze geen bloedarmoede heeft. Een aantal uitslagen zijn verdwenen, dus zouden we haar opnieuw moeten laten prikken op bijvoorbeeld CMV (virus) en de laatste uitslag over het Epstein Barr virus (Pfeiffer) is nog steeds niet binnen. En ondertussen groeit mijn ongerustheid. Juul ziet er momenteel slecht uit, is hangerig en huilt om een scheet. Mijn grootste angst steekt steeds meer de kop op. Het zal toch niet haar hart zijn? Ik wil niet die hysterische moeder zijn die zichzelf van alles aanpraat, maar stel je voor dat het haar hart is? Mijn ogen springen vol met tranen bij de gedachte. Vanmiddag word ik, als het even meezit, gebeld door een huisarts of doktersassistente en diegene zal mij vertellen of mijn dochter het Epstein Barr virus heeft of niet. En diep in mijn hart hoop ik dat ze het heeft, want als het niet zo is dan ga ik vragen om een hartfilmpje. En dat is, neem van mij aan, het laatste wat ik wil...

Prima ballerina

Sinds september dit jaar zit Juul op kleuterdans. Maar na gisteren noem ik het, net als haar juf, ballet. Al weken rent Juul op woensdagmiddag van school naar huis om snel een broodje te eten om zich vervolgens te gaan verkleden. Eerst de witte panty, dan het roze balletpakje en als laatste trekt ze haar balletrokje aan. Dan gaat ze geduldig op haar stoeltje zitten en geeft me de schuifspeldjes aan die ik nodig heb om haar knot vast te zetten. En ik sluit af met de klemmetjes om de laatste haren ook vast te zetten. En eerlijk is eerlijk, de knot ziet er steeds professioneler uit. Eigenlijk ziet Juul er steeds professioneler uit!
Gisteren mochten de Papa's, Mama's, Opa's en Oma's komen kijken in de kijkles. Weken geleden heeft ze Opa al gebeld om er zeker van te zijn dat hij kon komen. Hij was er ook en had, als verrassing voor Juul, Oma meegenomen. Dus daar zaten we gisteren op de grond van de balletschool. Onze ruggen tegen de spiegels gedrukt en de camera's in de aanslag. Juul was in eerste instantie wat onwennig, maar zodra de les begon, ontpopte ze zich in een serieuze ballerina. Ze hing nog net niet aan de lippen van de juf.
Het thema was circus, dus Juul begon als langzaam ontwakende circusdirecteur. En ik zag de ballerina in haar wakker worden. Drie kwartier heb ik genoten van onze prachtige dochter. De eerste voetpositie, plie en pirouette. Deze les moet wel ballet genoemd worden. Na de circusdirecteur kwam het dressuurpaard, de clown, de koorddanseres, de tijger en de slak. De afsluiting was een parade met ons paradepaardje voorop. Wat was ze aan het stralen!
Juul lijkt in vele opzichten erg op mij, maar gisteren herkende ik toch duidelijk mijn zus in haar. Met een rechte rug, sierlijke bewegingen en vol enthousiasme heeft ze me ontroerd. Net als mijn zus dat nog altijd doet tijdens haar tweejaarlijkse balletuitvoering. Ik hoop dat Juul wanneer ze de leeftijd van mijn zus heeft bereikt nog steeds zo zal stralen op de dansvloer, want het staat haar (net als mijn zus) prachtig!

Sint Maarten

Sinte Sinte Mik Mak
Mijn moeder is een dikzak
Mijn vader is een krokodil
Die bijt mijn moeder in haar dikke bil!

Gisteren heb ik de laatste aankopen gedaan. Een lampion in de vorm van een olifant voor Sep en batterijen voor in de lichtjes. Voor Juul had ik een aantal weken geleden al een lampion van Mega Mindy gekocht. Alles is getest en 'goedgekeurd' en vanmorgen zijn er zakken snoep uitgestort boven een dienblad en dus zijn we helemaal klaar voor Sinte, Sinte Maarten!
Overal waar licht brandt, zal worden aangebeld. De keeltjes worden geschraapt als de deur zich opent, vol overgave zingen de kinderen hun liedje wanneer de man of vrouw des huizes in de deuropening verschijnt en zoekende zijn de kinderogen naar wat ze aangeboden krijgen. Gretig zullen ze graaien in de bakken, manden, potten, dienbladen vol snoep. Het zal lijken alsof ze al weken geen eten hebben gehad.
Juul en Sep zullen vanavond, glimmend van trots, hun tasjes leeggooien op de tafel. Juul zal me precies vertellen wat ze bij welke voordeur heeft gekozen en Sep zal door het dolle heen zijn over de hoeveelheid. Vol adrenaline zullen ze naar bed gaan en zal ik al het snoep opruimen in ons snoepblik. Morgen willen ze nog een keer kijken naar al dat snoep, maar overmorgen en alle dagen daarna zal er niemand meer naar vragen. Als ik de kinderen een snoepje aanbied, zullen ze vragen of ze een koekje of fruit mogen.
Mocht je je ooit afvragen hoe ze aan die Sint Maartenliedjes komen... ik heb wel een idee. Die moeder lust, helaas, wel drop, tum-tum, Marsjes en lollies. En wat krijg je daarvan? Juist, dikke billen...