Lege-nest-syndroom?

Het gewone leven is weer begonnen. Alhoewel... Sep gaat sinds vandaag ook naar de basisschool. Dat betekent stress in de ochtend ('Eet die boterham nou even op!', 'Is dat bekertje melk al leeg?', 'Ga maar even de tassen pakken in de keuken', 'Als jullie nu niet doorlopen, komen we te laat') en stress tussen de middag (eigenlijk hetzelfde verhaal als 's morgens op de tassen na). Daar tussenin is er nu rust. Het teruglopen naar huis gaat opeens heel snel. Ik had niet door dat we zo dicht bij de school woonden! Even naar de supermarkt voor een boodschapje is ook even. De televisie staat niet meer aan en uit de boxen komt 'volwassen' muziek in plaats van Ernst, Bobbie en de rest of Sprookjeswonderland. Ik kan ongestoord de krant lezen of op het toilet gaan zitten. Ik heb ononderbroken gesprekken aan de telefoon en hoef niet meer op te letten wat er om me heen gebeurd. Er komt nergens herrie vandaan en er is geen geruzie. Geen gestamp op de trap, geen dichtslaande deuren. Geen 'Mama? Mamaa? Mahammmmmm? MAMAAAAAAA?' En hoewel ik regelmatig gewenst heb dat het wat rustiger zou worden, moet ik er nu toch wel erg aan wennen. Je kunt gewoon weer jezelf zijn. Je hebt even geen verantwoordelijkheden. Als je maar op tijd bij de school staat, kun je de rest van de tijd zelf indelen. Je hoeft geen rekening met iemand te houden. De vrijheid is terug. Maar als je al vijf jaar leeft op het ritme van de kinderen duurt het even tot je kunt omschakelen naar het 'vrijheid, blijheid-gevoel'. Het is eerder zo dat ik er verloren bij zit, om me heen kijkend waar alle rommel is gebleven en wachtend op een schreeuw, gil, huiltje, roep om hulp of toch maar weer 'MAMAAAA?'. Maar het blijft stil, zelfs met de radio aan. Tussen de middag was ik dus blij met een beetje leven, tot Juul mij vroeg; 'En Mam, wat had jij bedacht om te gaan doen vandaag? Want met huishouden ben je zo klaar!' Een half uur later zaten ze weer met z'n tweetjes op school en ik met mijn benen omhoog op de bank met een dik boek in mijn hand. Want ja... met huishouden ben je zo klaar.