Zindelijk?

Zaterdagmorgen hoorde ik de slaapkamerdeur van Sep. Vervolgens hoorde ik de deur van de badkamer. Ik vond dat vreemd en verwachtte hem ieder moment bij ons op de kamer. Dat gebeurde ook, maar wel enkele minuten later. Ik lag nog lekker te doezelen. Het was tenslotte nog maar kwart voor zeven. Vervolgens krijg ik een luier in mijn gezicht gesmeten. Vol afgrijzen trek ik de luier van mijn gezicht en vraag Sep waar hij mee bezig is terwijl ik onderwijl bemerk dat zijn luier kurkdroog is. "Ik heb plast." Ik schiet overeind. "Wat heb je gedaan?" vraag ik hem terwijl ik heel goed hoorde wat hij zei. "Ik heb plast." laat hij nog eens duidelijk weten. Ik prijs hem de hemel in, sla met de luier in het gezicht van Anton en vertel hem dat onze zoon net op het toilet heeft geplast, alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Voor u en mij is dat ook heel normaal, maar Sep is overal in geinteresseerd behalve in 'zindelijk worden'. We waren al een beetje bezig met hem te laten wennen aan het toilet. Even erop zitten, aansporen tot plassen, maar Sep vond alleen het zitten interessant omdat hij zag dat wij dat ook een paar keer per dag doen. En vooral Juul is altijd enthousiast als Sep komt kijken hoe zij plast. Maar hij verdomde het om zelf te plassen. We hebben ook lange tijd het idee gehad dat Sep geen idee had wanneer hij aandrang kreeg om te plassen en zo'n luier is altijd veilig. Maar de laatste dagen horen we regelmatig "Ik moet plassen!!!". En dan rent één van ons als een gek naar het toilet met Sep. Maar dat hij het zelf zou doen, daar hadden we echt geen rekening meegehouden.
Nee, wij dachten nog teveel terug aan de tijd dat we Juul zindelijk wilden maken. Dat heeft ons heel wat overredingskracht, aftelkalenders, stickers en cadeaus gekost. Juul begon met plassen op een potje, daarna wilden we haar over hebben naar het toilet. Toen dat goed ging, wilde Juul niet poepen op het toilet en ook niet op het potje. Dus was ze qua plassen zindelijk, maar kreeg ze voor het poepen nog een luier om. Toen ze eindelijk een keer op het potje gepoept had, kostte ons dat weer een cadeau. Ongelofelijk, we leken wel gek. Maarja, alles voor een zindelijk kind! Althans dat dachten we. Sep laat ons zien dat het ook anders kan. Als hij het op tijd voelt, gaan we naar het toilet. En sinds eergisteren poept hij ook gewoon even op het toilet. Geen aftelkalenders, geen stickerbeleid en hij wil ook geen cadeaus. Dat vertelde hij Juul toen zij zei dat hij nu naar de speelgoedwinkel mocht om een cadeau uit te zoeken. Geweldig! Onze zoon wordt zindelijk met alle gemak. Geen gedoe van zijn kant, geen gepush van onze kant. Als hij straks geen luiers meer nodig heeft, nemen we hem toch mee naar een speelgoedwinkel omdat we geen onderscheid willen maken. Maar van hem hoeft die heisa niet. Iedereen plast en poept toch op het toilet? Heerlijk, zo'n nuchter mannetje!