Wonder

Dan zit je op een verjaardag, huis vol mensen, een hoop geroezemoes en gezelligheid en toch met kippenvel op je armen. Zij wist van mijn verhaal, ik wist het verhaal van een kennis van haar. We praten eerst wat over de jarige, over haar gezondheid en dan over de mijne. En toen ze me zei dat het toch zo'n wonder was dat het zo gelopen was bij mij, veegde ik dat weer weg zoals ik altijd doe. Vervolgens vertelt ze mij het verhaal van haar kennis. Hij had ook een pomp (is de wereld niet klein?), maar er waren steeds problemen. Hij zou een nieuwe pomp krijgen, maar op de operatietafel blijkt dat zijn hart zelfstandig functioneert. Hij is dichtgemaakt zonder nieuwe pomp, maar met het vertrouwen dat zijn hart het zelf aankan. Kippenvel. Het raakt me zo dat ik wel kan huilen. Huilen van geluk. Ik weet wat hij doormaakt. Dit is geweldig. Ergens in de verte hoor ik haar nog zeggen dat ik dus niet meer de enige ben in Nederland die van de pomp afgekomen is zonder transplantatie. Ik lach naar haar en kan alleen nog maar bedenken dat dit toch echt een wonder is. Opeens begrijp ik waarom mensen mij een wonder vinden. Ik voel eigenlijk wat zij voelden toen ik vertelde dat ik zonder pomp of transplantatie verder kon. Een enorme emotie maakt zich meester van mij en ik rij even later in een roes naar huis. Dit is prachtig nieuws, om niet te zeggen geweldig nieuws. Het liefst zou ik door willen rijden naar het ziekenhuis om hem de hand te schudden. Om te zeggen dat hij niet angstig hoeft te zijn en dat alles goed komt. Daar had ik toen ook zo'n behoefte aan. Iemand die me kon vertellen hoe het allemaal zou lopen. Een voorbeeld. Maar die had ik niet. Ik was de eerste in Nederland, dus er was geen voorbeeld, geen voorganger, geen maatstaaf, geen geruststelling. Ik hoop van harte dat het met hem verloopt zoals het met mij verloopt. Dan zal hij over drie jaar terug kijken op de meest ingrijpende en bizarre periode in zijn leven, maar met een lach op zijn gezicht. Want hij zal bijna alles kunnen wat hij voorheen ook deed. Het stickertje 'hartpatiënt' zal niet aan hem besteed zijn en iedere dag zal hij blij zijn dat hij deze kans gekregen heeft. Hij zal een normaal leven leiden, zoals hij dat voor ogen had. En hij zal zich pas realiseren dat hij een wonder is als zijn verhaal door een ander beleefd wordt en hij er op een verjaardag naar luistert.