Bezinning

Na ruim vier jaar moederen en het huishouden runnen, merk ik aan mezelf dat ik verveeld raak. Ik word kort af tegen de kinderen, ben wat vaker chagerijnig en ben tot weinig te motiveren. In ieder geval wat betreft het huishouden. Ik wil steeds vaker de deur uit en heb enorme behoefte om te kopen. Kopen, kopen, kopen. Godzijdank gaat er gelijk, met de behoefte om te kopen, ook een alarmbelletje rinkelen in mijn achterhoofd. Dat belletje wordt steeds luider en luider tot het eindigt in een loeiende sirene. En dan is de vraag; wat te doen? Hoe te handelen? De sirene luidt meestal een periode van bezinning in.
Wat vast stond, is dat ik mezelf wil blijven ontwikkelen. Ik wil niet stil staan. Daarbij komt dat ik echt iets om handen wil hebben. Jaren heb ik geroepen dat ik psychologie wilde gaan studeren, maar ik heb nog geen zin in hard leren, tentamens en examens. Ik wilde iets meer vrijblijvends. Werken heb ik ook overwogen, maar daar wil ik toch nog een jaartje mee wachten. Volgend jaar gaat Sep ook naar school en als het dan zo gaat zoals het nu gaat dan durf ik een baantje wel aan. En dat laatste jaar wil ik er ook voor Sep zijn.
Dus ben ik eens gaan surfen en kwam via vrijwilligerswerk, thuiswerk, de Open Universiteit en de LOI bij het NTI terecht. Daar vond ik twee cursussen die me aanspraken. Jeugdverhalen schrijven en Persoonlijke groei. Voor mijn gevoel moest ik een keuze maken tussen die twee en gisteren heb ik de knoop doorgehakt. Ik doe ze beiden en ook nog tegelijkertijd. Het komt neer op vier lessen per maand en vijf uur studeren in de week. Vanaf 1 oktober ga ik beginnen. Zestien maanden lang ga ik aan de studie.
De periode van bezinning is dus afgesloten met als resultaat; de aandrang tot kopen is verdwenen, er heerst weer rust in mijn hoofd en ik voel me weer meer dan huisvrouw en moeder.