Zonlicht

Het was jaren geleden dat ik daar was geweest, maar het voelde als een warme deken. Opgewonden vertelde ik Anton en de kinderen dat ik daar als kind zo vaak had gereden of gelopen. Er kwamen zoveel herinneringen boven. Alle keren dat we naar de Chinees zijn geweest in de haven, dat we ijs gingen halen bij Winzo, de eendjes gingen voeren en de boodschapjes die ik voor haar deed bij de buurtsuper toen ik er nog logeerde. Later zou ze me met fl.100 naar de Bas van der Heijden sturen voor brood en me vragen of dat genoeg geld was voor één brood. Ze zou meerdere malen vallen in haar woning en noodgedwongen moeten verhuizen naar Vaartland. Wij noemden het Uitvaartland. Na een kamertje op de vijfde etage, kwam ze een paar etages lager terecht en daar is ze overleden. Op het moment van overlijden stond ik in onze toenmalige flat naar buiten te kijken. We hadden een prachtig uitzicht over het Gooimeer. Het was zwaar bewolkt, maar ondanks dat brak er een prachtige baan zonlicht door. Een verdrietig gevoel bekroop mij en ik wist dat het over was. Dat ze afscheid van het leven had genomen. Nog geen kwartier later belde mijn moeder. Ze hoefde niets te zeggen. Ik wist het al. De tranen waren al gaan lopen na het openbreken van dat dikke wolkenpak. Het was haar laatste groet. En iedere keer als er een prachtige baan zonlicht door een wolkendek heen breekt, weet ik dat ze nog bij me is. Dat ze me niet vergeet. En ze breekt altijd op het juiste moment door. Vandaag zat ik met Anton en de kinderen in de haven van Vlaardingen, de stad waar ze woonde. De Smultent was open en wij waren op zoek naar een lunch. Terwijl ik daar zat en mijn gedachten de vrije loop liet, dreven de herinneringen boven. Ik bedacht me dat ik het zo ontzettend jammer vond dat mijn kinderen haar nooit ontmoet hadden en op hetzelfde moment brak er een baan zonlicht door de wolken. En ik voelde haar aanwezigheid. Het was alsof ze even bij ons was. Alsof ze ons omhelsde. En in stilte heb ik haar verteld dat ik van haar houd en dat ik haar nog altijd vreselijk mis.