De Grande Finale

Door de geboorte van Evi schoot het er bijna bij in. Want na de generale repetitie volgde uiteraard de Grande Finale op 24 maart. En eerlijk is eerlijk, de finale was velen malen beter dan de generale repetitie. Het begon natuurlijk al met het bezoekersaantal. Waren we op de generale repetitie hooguit met vijf volwassenen en twee kinderen, op de grande finale waren we op het hoogtepunt met zo'n achttien volwassenen en tien kinderen bijeen. En allemaal voor één persoontje, namelijk onze jarige Prinses Juul. Op deze dag was ze 'all-the-way' gegaan. Baljurk, juwelen in haar oren, rond haar pols, om haar vingers en rond de hals. Bijpassende kleur glazen muiltjes, lippenstift en prachtige nagellak. Met rode blosjes op de wangen renden ze tussen het openen van de voordeur en het uitpakken van al haar cadeautjes. Het feest begon om 11 uur en rond kwart voor 12 was ons hele dressoir roze gekleurd. Zoals een echte prinses betaamt, werd ze overladen met cadeaus als prinsessenpyama's, toverstokjes, tasjes en glittermake-up. Rond lunchtijd was ons huis afgeladen vol met bezoek en Prinses Juul genoot zichtbaar. Al die aandacht, dat leverde energie. Na de bolletjes met knakworsten werd het eindelijk wat rustiger in huis en kon ze zich even richten op wat ze gekregen had maar voor ze echt kon genieten, kwam de volgende visite al. Toen haar mini-kapsalon met visagiekoffer uit het papier gerukt was, werd iedere bezoeker geacht op de grond plaats te nemen om haren en make-up bij te werken. Na drie kwartier had iedereen een make-over gehad. Het werd tijd voor een klein optreden. Prinses Juul zette haar stoeltje in het midden van de kamer en begon te zingen. Gelukkig heeft ze een prachtig eigen repetoire. Daarna begon de vermoeidheid toe te slaan. De koek was op. Ze had geen zin meer om cadeaus uit te pakken en ze stond zichtbaar op instorten. Snel een grote pan macaroni gemaakt, terwijl de prinses in haar nieuw verworven zeteltje neerstreek om naar K3 en het IJsprinsesje te kijken. Na het eten was ze niet meer in staat om te kussen, te zwaaien of welke vorm van gedag zeggen dan ook en ging ze moe maar voldaan naar de hoogste torenkamer. Waarschijnlijk in de veronderstelling dat ze daar 100 jaar mocht gaan slapen!