Later

Nu meer dan ooit ben ik mij bewust van mijn gezondheid. Het leven is zo betrekkelijk. Het kan zomaar over zijn of veranderen. Het kan zomaar zijn dat je van de één op de andere dag een ander leven moet gaan leiden. Een bepaald deel van dat andere leven ligt vast. Er zijn regels en beperkingen. Houd je je niet aan de regels of negeer je de beperkingen dan weet je wat de consequentie zal zijn en dus ben je streng en consequent voor jezelf. Die regels zijn in het begin moeilijk, maar zoals bij alles went het snel en na verloop van tijd weet je niet beter. Je weet misschien wel beter, maar de nieuwe regels en beperkingen verschaffen je (hopelijk) een langer leven.
Maar de andere kant is dat je vanaf dag één heel anders tegen het leven aan gaat kijken. Je geniet meer. Je bent je veel bewuster van dingen. Je leeft intenser. Dat is ook niet voor iedereen weggelegd. Veel mensen jagen door het leven en zijn snel ontevreden. Ik geniet van iedere dag en ben tevreden met wat ik heb en wat ik bereikt heb.
Het is allemaal nog niet zo lang geleden gebeurd en toch lijkt het soms een eeuwigheid te zijn. Ik heb mijn leven weer opgepakt, heb gevochten en dat maakt dat ik de persoon ben geworden die ik nu ben. Dat maakt dat ik kan functioneren op een niveau waar ikzelf tevreden over ben. Dat maakt dat ik mijn leven weer leidt zoals ik het voor ogen had. Maar wel een stuk intenser. Heftiger. Emotioneler. Angstiger. Minder vrij. Soms zou ik willen dat ik alles achter me kon laten en weer terug kon naar het onbezorgde leventje van weleer. Maar de tijd neemt geen keer. Ik mag het doen met wat me nu gegeven wordt en dat is meer dan waar ik ooit op gehoopt had. Een ding is er wel veranderd. Het gevoel van 'later' is verdwenen. De toekomst is onzeker geworden. Later is ver weg en misschien niet bereikbaar. Ik spreek niet meer over later, want later ben ik kwijt.