Zo'n dag...

Er zijn van die dagen dat alles goed lijkt te gaan. De hele dag loopt gesmeerd, de kinderen zijn lief, de instanties die je moet bellen werken fantastisch mee en als je de deur uitgaat, schijnt de zon. Als je over straat loopt en de kinderen rennen lachend om je heen, kan het overweldigende geluksgevoel je bekruipen. De medewerksters van de supermarkt zijn dan aardig en lopen zelfs met je mee naar het door jou gezochte artikel en de visboer doet 100 gram extra kibbeling in de zak omdat hij weet dat je er zo dol op bent.
Helaas is het, op het schijnende zonnetje na, niet zo'n dag. Vanaf vanmorgen kwart over zes houdt mijn geliefde dochter mij al bezig. Ze wil maar niet begrijpen dat je ook los van je moeder dingen kunt ondernemen. Mijn allerliefste zoon haalt het bloed onder mijn nagels vandaan, maar dat probeer ik niet te laten merken. Nee, ik probeer daarentegen om rustig te blijven, tot tien te tellen en hem dan vriendelijk doch dwingend te verzoeken om met datgene op te houden wat mij irriteert of wat mij boos maakt. De wandeling naar de peuterspeelzaal was er eentje die ik zo snel mogelijk wil vergeten en de medewerksters van de supermarkt dirigeerde me twee keer naar het verkeerde schap. De visboer had ook duidelijk zijn dag niet, want Juul kreeg niet eens een visfrietje. Om over de instantie die ik wilde bellen maar helemaal niet te spreken. Nee, het is duidelijk. Dit is niet mijn dag!
Maar het einde is in zicht! Sep ligt op bed en dat betekent rust. Juul loopt dan wel om me heen, maar speelt nu zelfstandig met één van haar poppen. En ik? Ik schrijf dit blog en realiseer me dat er ook al goede dingen gebeurd zijn vandaag. Terwijl Juul en ik naar huis liepen vanaf de peuterspeelzaal heb ik genoten van de zon op mijn gezicht en me verbaasd over het feit dat alles momenteel zo goed gaat. Mijn agenda is drukker dan ooit, maar ik geniet daar met volle teugen van. Mijn gezondheid en dan met name mijn hart laat me niet in de steek. Binnen een aantal weken word ik tante en ik ga met mijn dochter een nieuwe, spannende fase in. Kortom, het leven lacht me toe. Ik ga mijn jas pakken en een goed boek en zet mij op een bankje in de zon. Gewoon rustig even genieten van mijn wel, dan niet, leuke leventje!