Wintersport zonder winter

Toen we aankwamen, zag ik het al. Er lag weinig sneeuw. De weg was zeer ijzig waar ik uit op kon maken dat het overdag flink dooide en 's nachts ietwat vroor. Het was kwart over 3 in de nacht, maar het viel Juul ook meteen op. 'Vorig jaar lag er veel meer sneeuw Mama'. Dat kon ik alleen maar beamen. We hadden het idee dat het nog wel goed zou komen. Het is tenslotte januari en dan is het gebied toch redelijk sneeuwzeker. De volgende morgen werden we wakker met een strakblauwe hemel en een behaaglijk temperatuurtje. Die dag dus geen sneeuw. De dooi was reeds begonnen. We vermaakten ons prima. Maar geen sleetje rijden, geen sneeuwballengevecht of sneeuwpop maken. En het weer heeft doorgezet met als absolute dieptepunt; regen op donderdag. Het beetje sneeuw dat er nog lag, verdween. Hele stromen water gingen bergafwaarts. De berg liep letterlijk leeg! Vrijdag was het weer droog en de zon deed goed haar best. De temperatuur liep weer op en nu liep het water nog steeds van de berg door al het gesmolten ijs en het laatste restje sneeuw. Er was geen houden meer aan. De weersvoorspelling bleef hetzelfde, voorlopig geen sneeuw. We hebben nog een rondje gereden in de omgeving. Langlaufen was geen optie meer. Ook de andere stations kampten met slechte pistes. De sneeuwkanonnen hadden hun best gedaan 's nachts, maar tegen het zonnetje kun je niet op. Tijd om naar huis te gaan. Ongedragen skipakjes in de tas, slee ongebruikt weer opruimen en we vergaten bijna de handschoenen en de sjaals weer in te pakken. We reden met de zon in onze rug naar huis.