Godzijdank, vanaf vandaag is het afgelopen. Juul is de laatste dagen niet zichzelf geweest. Als de bel ging, wilde ze niet opendoen omdat het Sinterklaas wel eens kon zijn. Iedere morgen was ze rond vijf uur wakker om te kijken of ze iets in haar schoen had, ook als ze haar schoen niet gezet had die avond daarvoor. Zaterdag was ze ziek van de zenuwen. We hadden meidendag, dus lekker met z'n tweetjes naar de kapper. Maar we waren nog niet binnen of ze zette het op een brullen. En dat is niet mijn Juul. Juul loopt altijd zelfverzekerd bij de kapper binnen, vertelt duidelijk wat haar wensen zijn en verovert de harten van de kapsters. Wat altijd weer resulteert in het uitzoeken van nieuwe extensions. Maar zaterdag niet. Als een schuw muisje hing ze aan mijn broek, huilde ze bij het zien van de schaar en zelfs het dienblad met alle mogelijke kleuren extensions konden haar niet troosten. Ik was perplex.
In de auto, onderweg naar huis, kreeg ze weer praatjes. Ze vond haar haar prachtig en de nieuwe extensions (roze, lila en paars) zouden Papa wel verbazen. 'Hij zal zijn ogen wel uitkijken' zei ze wijselijk. Maar thuisgekomen, ging het niet zoals ze gepland had en dus weer brullen. Toen ben ik toch maar eens even gaan peilen wat er aan de hand was. Er kwam een onsamenhangend verhaal uit. De spanning of ze wel kadootjes zou krijgen, wanneer Sinterklaas nou zou komen en de angst dat hij niet zo aardig zou zijn als ze dacht, speelden een grote rol in haar verhaal. Kort samengevat, Juul was ziek van Sinterklaas. Gelukkig kon ik haar precies vertellen dat de Sint zijn kadootjes zondagavond zou komen brengen. Bovendien zou hij geen tijd hebben om binnen te komen, dus daar hoefde ze niet bang voor te zijn. Verder heb ik haar verteld dat ik aan de Sint had doorgegeven dat Juul en Sep de liefste kinderen zijn die wij als Papa en Mama kunnen wensen en dat hij ze niet mag vergeten. Ze is in slaap gevallen, heeft drie uur geslapen en kwam fris en fruitig naar beneden. Oké, zondag hing er nog wat spanning, gewoon gezonde zenuwen. Zondagavond was het binnen een uur voorbij en maandag konden wij weer gewoon rustig ademhalen! Vanavond ruim ik alle slingers en andere Sinterklaasattributen op voor volgend jaar en zing ik uit volle borst 'Dag Sinterklaasje!'
4 opmerkingen:
je staat echt versteld hoe stressvol sinterklaas eigenlijks is voor jonge kinderen! Tenminste de kans op aanwezigheid van de goed heiligman!! Maar Juul had op de opvang nergens last van! De stress was ze al kwijt natuurlijk!;) Gelukkig zijn ze het ook snel weer vergeten als de cadeautjes eenmaal gearriveerd zijn! En de kans klein is dat ze de sint met zijn goede vriend nog tegen het lijf kunnen lopen!
Groetjes Mel
Sam is nog op een leeftijd dat hij het gewoon helemaal geweldig vindt. Ik hoop niet dat hij er ook zo'n drama van zal maken!
Ze maakt er zelf geen drama van. Het is allemaal gewoon wat indrukwekkend.
Zo ging het bij mijn dochter vorig jaar ook en bij de kerstviering op school precies hetzelfde. Een kindje in tranen terwijl de rest vd klas muziek maakte en zong...
Gelukkig ging het dit jaar stukken beter en heeft ze oprecht van het feest genoten. Pfoe wat ben ik blij, want ik zag er echt tegenop om haar weer zo ongelukkig en gespannen te zien!
Een reactie posten