Trein

Zomaar een vrijdagmiddag. Het is behaaglijk voor de tijd van het jaar. De zon schijnt flauwtjes door een dikke deken van wolken. Ik ben onderweg naar mijn ouders. Ik ben net uit de bus gestapt, heb een treinkaartje gekocht en ben het perron opgelopen. Op het eerste bankje dat ik tegenkom, ga ik zitten. Naast me zit mijn kleine mannetje. Hij kijkt zijn ogen uit. Er komen twee treinen langs en hij gaat helemaal uit zijn bolletje. Bij de eerstvolgende trein die voor onze neus stopt, vraag ik hem mee te gaan. De trein in. Hij is niet te stoppen. Trapje af, plekje zoeken en zitten. Uiteraard met zijn neus tegen het raam. Hij kijkt zijn ogen uit en zijn mondje staat niet stil. 'Gaat nu beuren? (wat gaat er nu gebeuren) Daaahaaag mensen. Uitstappen. Instappen.' Het is zijn eerste keer. Met zijn pop vastgeklemd in zijn ene handje en zijn boterhammetje met chocoladepasta in de andere, ontdekt hij de wereld. Mijn kleine, grote man. Tunnel in, tunnel uit. Weilanden links en rechts. Koeien, schapen, stations. Nog nooit heb ik zo genoten van een reisje met de trein. Volmaakt gelukkig tussen Almere en Hilversum!