05 november 2006

Peuterspeelzaal deel 2

Met zijn Bob de Bouwertas liep hij vrolijk met me mee. Hij ging naar zijn 'kassss' zoals hij zelf zo mooi zei. Ik liep naast hem met gemengde gevoelens. Ik voelde wat spanning omdat ik niet wist wat ik kon verwachten en ik voelde wat angst. Angst om Sep op de peuterspeelzaal achter te laten ervan uitgaande dat het een drama werd. We liepen met z'n tweeën. Sep met zijn praatjes en moeders in gedachten. De peuterspeelzaal kwam in zicht en Sep keuvelde vrolijk door, maar toen hij erachter kwam dat we er vandaag niet voorbij zouden lopen maar daadwerkelijk naar binnen zouden gaan, begon hij al tegen te stribbelen. Met een blik van 'niets-aan-de-hand' tilde ik hem op en nam hem mee naar binnen. Zijn aandacht werd meteen getrokken door de herfsttafel. Eikeltjes, blaadjes en zijn, oh zo geliefde, paddestoelen. Hij ging erbij staan, keek ernaar en wilde vervolgens aan de tafel zitten waar gepuzzeld werd. Op de een of andere manier stelde het mij een beetje teleur dat hij niet ging huilen, maar ik was ook opgelucht. Het zou godzijdank beter verlopen dan ik gedacht had. Ik had een kennismakingsgesprek met de Juf en opeens zag ik in mijn ooghoeken dat de puzzeltafel leeg was. Sep zat op een stoeltje te pruilen. Toen hij in de gaten kreeg dat ik keek, begon hij te huilen. 'Zie je wel!' dacht ik: 'Ik ken mijn mannetje wel!' En zo heb ik uiteindelijk afscheid van hem genomen. Hij huilend in de armen van de Juf. Ontroostbaar. Ik ben weggelopen en heb niet meer achterom gekeken. Ik had verwacht dat mijn tranen ook rijkelijk zouden vloeien maar niets was minder waar. Ik had er een goed gevoel over. Anton keek meteen naar mijn gezicht toen ik thuiskwam en ik vertelde hoe het gegaan was en dat ik Sep om half 12 weer op ging halen. Om half 11 werden we echter gebeld. Sep had het toch niet zo naar zijn zin en huilde veel. 'We komen hem meteen halen' hoorde ik Anton zeggen, maar ik had mijn jas al aan. Hij was vreselijk blij om ons te zien en was weer gerustgesteld. 'Het komt wel goed hoor!' zei de Juf en daar gaan wij ook van uit. Dinsdagmiddag gaan we het weer proberen!

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Hij moet even het vertouwen krijgen dat jullie 'm gewoon weer komen halen en dan vindt 'ie het vast geweldig!

Anoniem zei

Nou Nan,
Weet niet of het aan de hormonen ligt, maar mijn aanstaande moederhart breekt een beetje en ik zit te janken!!
Maar komt goed met hem hoor, hij is superstoer, dat ontdekt hij zelf ook binnenkort in de klas!
Kus van zus

Anoniem zei

inderdaad, als hij zeker weet dat jullie h'm ook elke keer weer komen ophalen,en hij staat echt open voor al die leuke dingen die daar te doen zijn dan zal hij het snel leuk gaan vinden! zeker weten!!

Groetjes Mel

Anoniem zei

Die Seppie zomaar naar 'school' tis ook allemaal niet niks en zeker ook niet voor de mama... Laat hem heerlijk rustig aan wennen dan gaat hij het vanzelf leuk vinden!!

liefsss Manon

Anoniem zei

Ben zooo blij dat ze bij mij nooit hebben hoeven bellen om ze op te halen. Dochter huilde wel regelmatig bij het wegbrengen en stiekem doet je dat ook wel een beetje goed. Zoon nu interesseert het geen biet dat papa of mama vertrekt en dat vanaf dag 1!