Liefde van mijn leven

In november 1996 ontmoette ik Anton. Dat was niet de eerste keer, maar wel de keer dat hij een enorme indruk op mij achterliet. Daarvoor had ik hem weleens ontmoet op een receptie van het werk van mijn vader en later nog eens bij mijn vader op de flat. Maar in november 1996 was daar die vonk. Ik weet nog precies welke kleren hij droeg en ik hoopte vurig, bij ons afscheid, dat ik hem snel weer zou zien. De volgende keer dat ik hem zag, was een week later. Zelfde tijd, zelfde plek. Waar ik bang voor was, gebeurde... ik werd verliefd op hem. Hij, de 30-jarige man met goede baan en eigen flat. Ik, het 21-jarige, huppelende, schoolgaande meisje. Hij heeft me die avond thuisgebracht. Hij moest er wel voor omrijden, maar hij deed het met plezier. We namen afscheid met de woorden: 'Volgende week? Zelfde tijd, zelfde plaats?' en ik was zielsgelukkig. Door een aantal omstandigheden kruisten onze wegen pas weer in februari op een ochtend rond 07.00 uur. Hij reed met mijn vader de straat in en ik stond voor het raam te wachten. We gingen naar de wintersport. We zaten de hele reis samen achterin en ik was bloednerveus. Wat moest ik zeggen? Zou hij me ook leuk vinden? Ik had de hele week om daarachter te komen en het ging als vanzelf. Ik voelde me thuis bij hem. Met hem wilde ik oud worden. Gelukkig dacht hij er net zo over. Eigenlijk was hij ook al verliefd in november en had hij iedere week op dezelfde dag, op dezelfde tijd en op dezelfde plek gewacht tot ik ook weer zou komen. Het bleek echte liefde. Na een aantal maanden woonden we samen, na 2 jaar kochten we een huis. Na 6 jaar werd onze beeldschone dochter geboren en na 7 jaar onze prachtige zoon. Bij onze prachtige zoon dreigde onze liefde op te houden met bestaan. Het lot heeft gelukkig anders beslist en dus zijn we in maart officieel 10 jaar samen.
Al die jaren is mijn liefde voor Anton gegroeid. Ik heb me nooit meer alleen gevoeld en ten alle tijden gesteund. Ik heb altijd een luisterend oor en een brede schouder. Met hem kan ik lachen en huilen. Bovendien hebben wij samen bewezen dat je ook bij elkaar kunt blijven als het moeilijk wordt of slecht gaat. Ik heb de laatste twee jaar enorm veel (meer) respect gekregen voor hem. We hebben een erg moeilijke tijd achter de rug, maar samen zijn we sterk. Ik zeg nog elke dag: Ik hou van jou! En dat kan ik zeggen met heel mijn (eigen) hart! Niet uit gewoonte, maar uit pure liefde!