Wens

Nadat ik bij Sep het rolgordijn omhoog heb getrokken en Juul heeft gezien dat de auto voor de deur staat, wil ze graag weten wat we vandaag gaan doen. Slim als ze is, weet ze dat de auto niet voor niets voor de deur staat. Ik vertel haar dat Opa gisteren geopereerd is aan zijn knie. 'Oh' roept ze meteen 'dan moeten we naar Opa, want hij is zielig!' Ze rent naar beneden, trekt haar schoenen aan en staat bij de voordeur te wachten tot Sep en ik er ook klaar voor zijn. 'Schiet op!' schreeuwt ze naar boven. Rustig pak ik mijn spullen bij elkaar en loop naar beneden. Daar vul ik de tas van de kinderen nog even aan met luiers en loop naar de voordeur waar ondertussen twee kinderen staan te schreeuwen om Opa. Hup de auto in en even langs de supermarkt. Juul raakt geirriteerd. 'Moeten we nu boodschappen doen? Ik wil naar Opa.' Als ik haar vertel dat we tompoucen gaan halen, komt ze onder zacht protest uit de auto. Ze loopt meteen naar het gebak, pakt een doos en verdwijnt richting kassa. Sep in haar kielzog. Betalen, snel langs de viskraam voor wat kibbeling en Hollandse nieuwe en terug naar de auto. Bij Opa en Oma aangekomen, krijgt Oma een snelle kus en dan is er alle aandacht voor Opa. De hele verdere dag hoor ik alleen maar Opa dit en Opa dat.
's Avonds rijden we naar huis. Van achteren horen we een diepe zucht. Ik vraag Juul wat er is. 'Ik doe een wens' zegt ze. 'Wat wens je, lieverd?' vraagt Anton. 'Ik wens dat Opa's knie morgen beter is en dat hij geen pijn meer heeft, echt. En dan kunnen we ook weer fietsen.' zegt Juul met al haar gevoel en heel haar hart. Anton en ik kijken elkaar aan. Ze heeft ons geraakt. Wat hebben we toch een geweldige meid!