Vervelend dagje

Iedereen kent ze wel. Die dagen waar geen eind aan lijkt te komen ook al is hij net begonnen. Vandaag is het mijn dag, zeker weten! De kinderen waren veel te vroeg wakker (of wij gingen te laat naar bed), Sep ging met zijn volle gewicht op mijn ICD (inwendige defibrillator) zitten, ik donderde bijna van de trap af met tien kilo was in mijn handen, de magnetron was weer kapot, de melk voor de kinderen was op, de kinderen wilden hun brood niet opeten en als klapper op de vuurpijl viel mijn theeglas om en werd mijn kalender kleddernat. En als me iets heilig is, is het wel mijn kalender. Vervolgens stonden beide kinderen huilend onder de douche en ontdekte ik zelfs bij Anton irritaties. En dan te bedenken dat we nog maar anderhalf uur verder zijn! Bovendien zijn we er nog niet. Er staan nog een paar 'gezellige'dingen op ons lijstje. Ik noem boodschappen doen, koffers inpakken en een autorit van ruim drie kwartier. Ik verwacht dat de dag op deze manier zal verlopen:
We vergeten ons boodschappenlijstje en komen geheid met de verkeerde boodschappen thuis. De koffiepads die in de aanbieding zijn en die we mee willen nemen, zijn uitverkocht. Juul en Sep krijgen een driftbui bij de koek of snoep. Met het zweet op ons voorhoofd gaan we naar huis. Thuisgekomen begint de pret van het koffers inpakken. Honderd keer de trap op en af, want je vergeet altijd de helft. Daarnaast is Anton ook aan het inpakken en denken we allebei dat de een wel aan de luiers denkt en komen we er vanmiddag in de auto waarschijnlijk achter dat niemand aan de luiers heeft gedacht. We moeten naarstig op zoek naar paspoorten en identiteitskaarten, want die liggen altijd in die tweede la maar vandaag natuurlijk niet. Godzijdank liggen de reispapieren bij onze vrienden met wie wij samen naar Disneyland gaan, want anders had Anton of ik vanavond nog even terug kunnen rijden naar Almere voor de reisbescheiden. De kinderen slapen de laatste dagen 's middags 3 uur achter elkaar, maar vandaag zal dat beperkt zijn tot hooguit een uurtje waardoor de sfeer tegen vieren echt enorm gespannen zal zijn. Twee oververmoeide kinderen in combinatie met een autorit vinden wij niet ideaal. Aangekomen op de plaats van bestemming zullen ze met z'n tweeën de tent daar afbreken, geen hap meer willen eten en daar niet willen slapen. Kortom, een dag om naar uit te kijken!
Maar deze dag wordt wel beloond met drie dagen Disneyland! En daar zal alles van een leien dakje gaan. Het zal niet regenen, er is geen gestress en de kinderen gedragen zich voorbeeldig. Ik stap niet met mijn verkeerde been uit bed en Anton raakt niet geirriteerd. We gaan relaxen en genieten en vandaag zal over vier dagen niet meer in onze herinnering bestaan. En met die gedachte ga ik nu aan de slag. Ik ben er klaar voor! Albert Heijn, here we come!