Jurk

Momenteel ben ik druk bezig met het zoeken naar een school voor Juul en dan natuurlijk ook voor Sep. Ik wil graag dat het een christelijke school is en niet te ver uit de buurt. Het moet niet zo zijn dat ik een auto nodig heb om ze naar school te kunnen brengen. Nee, ik wil graag iets op fiets- dan wel loopafstand. Echt makkelijk vind ik het niet. Op internet zien die scholen er allemaal leuk en geweldig uit. Ook de manier waarop de scholen zich presenteren, is niets op aan te merken. Ik wil alleen toch eens even sfeer gaan proeven op de scholen zelf. Uiteraard vormde deze week een probleem aangezien het meivakantie is. Maar volgende week ben ik meer dan welkom. Wat Juul betreft moeten er schommels zijn en juffen die haar leren schrijven. Dat zijn de belangrijkste criteria. Nou zal het met die juffen wel lukken, maar weleens een basisschool met schommels gezien? Nu ik erop ga letten, kan ik jullie melden dat ik er nog geen één heb gevonden. Logisch dacht ik vanmiddag bij mezelf. Honderden leerlingen en vier schommels. Dat geeft gedonder en bovendien een hoop leed. Ik zie Juul al door de lucht vliegen na een aanvaring met een schommelende jongen uit groep 8. Nee, geen schommels dus.
Als ik aan mijn eigen kleutertijd denk, herinner ik me ook geen schommels. We hadden een enorme zandbak op "De Rozenknop" en uiteraard stepjes, karretjes en fietsjes. En dat gaf al zoveel gedonder. Iedere pauze ontstonden er ruzies over wie er op de kar mocht, wie op de fiets en wie welke kleur emmer en schep mee naar de zandbak mocht nemen. En degene met de grootste bek of de meeste kracht won. Wat dat betreft is er nog niets veranderd.
Maar als je jarig was, mocht je als eerste kiezen wat je wilde doen. Toen ik vijf werd, wist ik dan ook wel wat ik wilde. Was de kar altijd van Harry en consorten, vandaag was hij van mij! Ik heb erop gereden alsof het een lieve lust was. Tot het moment dat Harry er zich mee ging bemoeien. Ik deed het verkeerd, het moest anders. Hij zou het wel even voor doen. Hij duwde me aan de kant en zo kwam ik op het randje van de kar te zitten. Ik had die dag een prachtige lichtblauwe jurk aan. Deze jurk had mijn oma voor me gemaakt en hij had in de kast gehangen tot ik jarig was. Ik was niet zo'n jurkenmeisje, maar die jurk... wauw! Goed, terwijl Harry over het schoolplein manouvreerde, kwam mijn jurk vast te zitten tussen het acherwiel. Harry stopte niet terwijl ik begon te gillen, gekker nog, hij ging harder rijden. Heel mijn jurk in de vernieling. Scheuren, gaten, alles kapot. Alleen de bovenkant zag er nog leuk uit. Wat een verdriet! Mijn allermooiste jurk ooit en Harry had hem kapot gemaakt. Het is nooit meer goed gekomen tussen Harry en mij. Hij ging ook naar dezelfde basisschool als ik, maar we zijn nooit vrienden geworden. En nog als ik hem zie, moet ik aan die jurk denken. Mijn oma heeft nog zo'n zelfde jurk voor mij gemaakt, maar het was toch anders. Die eerste jurk... dat was 'm en die kon wat mij betreft niet meer geëvenaard worden.
Een ding heb ik ervan geleerd. Juul krijgt met haar verjaardag geen jurk aan en Sep leer ik dat als er meisjes op de kar zitten, hij zich er niet mee moet bemoeien!