Het heeft weer even een paar maanden geduurd. Wat wilde ik nou precies? Na mijn eerste operatie baarde mijn haar me nog enorme zorgen aangezien ik kaal dreigde te worden. Net toen mijn haar weer dikker werd en begon te groeien, diende de tweede operatie zich aan. Mijn angst om al mijn haren weer te verliezen was groot, maar het tegenovergestelde gebeurde. Mijn haar groeide als een gek, was megadik, glansde me tegemoet in de spiegel en dus dacht ik dat het weleens leuk zou kunnen zijn als ik het zou laten groeien. Ik heb nog nooit lang haar gehad, maar nu het zo snel groeide en er zelfs een krul in kwam, begon ik te dromen van lang haar. Opgestoken, in een staart of vlecht of gewoon luchtig los. Ik zag het helemaal zitten. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ging alleen nog maar naar de kapper als het geverfd moest worden. Ik ben hartstikke grijs van mezelf, vandaar. En als ik er toch was, werd er een beetje model ingeknipt met het oog op lang haar. Ik moest maar even doorbijten en iedereen loopt een tijdje voor lul als je je haar laat groeien, dus kom op! Welgeteld 6 maanden verder ben ik nu. Ik heb het geprobeerd, dacht zelfs nog even dat een ander kleurtje de oplossing zou zijn, maar nee... Ik kan het niet. Ik irriteer me dood aan mijn eigen kop. Iedere ochtend was het weer een heel gedoe om er wat van te maken. Op een gegeven moment betrapte ik mezelf erop dat ik er helemaal niets meer aan deed. En dat hou ik niet vol. Jarenlang ben ik zo dik geweest als een olifant, maar als mijn haar goed zat voelde ik me prima. Mijn haar is het belangrijkste uiterlijke kenmerk voor mij. Daar zit de meeste zorg in. En geld. Kleren zijn wat minder belangrijk... nee als mijn haar maar goed zit.
De laatste weken zat het dus niet, wat ik ook probeerde. Fohnen, gellen, waxen, lakken. Niets had nog zin. En ik al helemaal niet meer. Keer op keer heb ik me afgevraagd wat ik zou doen. Lang of kort? Kort of lang? Gisteravond om 18.30 uur heb ik mijn kapster opgebeld en gezegd dat ik eruit zag als een Almeerse huisvrouw. Zij begreep mijn probleem en om 20.30 uur zat ik bij haar in de stoel. Dolgelukkig liep ik rond 21.00 uur de kapsalon uit. Ik was weer helemaal mezelf. Ik ben weer Nanda. Pittig en kort!
7 opmerkingen:
Ha! En ik heb net gewed met schoonmama voor 250 euries dat ik mijn haar niet afknip.. Ik knip het ook altijd af als het er echt niet meer uitziet, terwijl ik het zo graag langer wil hebben...Nu heb ik een stok achter de deur.
Ja voor 250 euries zou ik het ook laten groeien!
Nou, kijk, zoveel is er dus ook niet voor nodig! ;)
Wat was het gezellig met de hele familie bij de kapper! Zo gezellig dat ik niet doorhad dat ik tijdens het ouwehoeren zooo kort werd geknipt... ik lijk wel een pleeborstel!!! Maar... ben er toch wel blij mee! Lekker pittig, net als mijn zus!
Liefs
ik word kaal! mijn haar wordt er in ieder geval niet dikker op. maar het was zeker erg gezellig met de hele fam bij de kapper. Wat een toeval. liefs je broer
Ik laat het nog maar even groeien... alhoewel als ik zo je verhaal lees het weer vreselijk begint te kriebelen om er door de kapper flink de schaar in te laten zetten...... hmmmzzz toch nog maar een paar daagjes over nadenken
knuffie Manon
Zoals je weet heb ik er 2 (!) jaar over gedaan om moijn haar op een respectabele lengte te krijgen... En dan.... Ben je het spuugzat! Ik heb wel mooi haar, maar ik heb totaal GEEN inspiratie om iets leuks te doen met mijn haar en droeg dus alleen nog maar een haarclip. Dus, na mijn dipje, ben ik 's naar de kapper gegaan en ik ben er zo blij mee! Ik ben, net als jij, weer kort en pittig! En ik sluit niet uit dat het nog korter wordt.....
Een reactie posten