Juul

Morgen is het 3 jaar geleden dat ik mijn eerste kindje op de wereld zette. Het was niet zo'n geweldige bevalling, maar wel een snelle en ik kan me er eigenlijk nog maar weinig van herinneren. Ik had een zware blaasontsteking en 40 graden koorts toen ik in het ziekenhuis terecht kwam. Thuis bevallen was geen goed idee vanwege de hoge koorts, volgens de verloskundige. In het ziekenhuis braken ze mijn vliezen en kwamen erachter dat ons kindje in het vruchtwater gepoept had en dat het zo snel mogelijk geboren moest worden. Bovendien ging het niet zo goed met het kindje, dus spoed was geboden. En dat lukte. De weeën volgde elkaar in rap tempo op en na drie kwartier persen was onze dochter geboren. Ze heeft nog geen 10 seconden op mijn buik gelegen. Ik heb de tijd niet gehad om haar vingertjes en teentjes te tellen, want ze werd meegenomen. Hup de zuurstoftank in en daarna naar de couveuse. Ruim drie uur na de bevalling mocht ik pas bij haar. Ze was een knoeperd van een baby vergeleken met de andere baby's op de couveuse-afdeling en ik kan me nog goed herinneren dat ik eerst naar haar armbandje keek of ze mijn dochter wel was. Anton is al die tijd wel bij haar gebleven en bevestigde dat dit daadwerkelijk onze dochter was. Onze Juul.
Ons kleine hoopje mens heeft zich inmiddels ontpopt tot een heuse peuter. Met alles erop en eraan. Driftbuien, grote monden, losse handjes en drammen dat ze kan. Ongelofelijk! Maar ze is ook heel lief, gehoorzaam, beleefd en netjes. Het is mijn voorbeeldkind. Haar broertje zou nog veel van haar kunnen leren, behalve dan de driftbuien, grote monden, enzovoort.
Juul is een echt meisje dat houdt van knutselen, zingen, dansen, maar vooral van prinsessen. Iedere dag is ze weer een andere prinses. Assepoester, Doornroosje of Sneeuwwitje en soms ook Ariël de kleine zeemeermin. Ze loopt hier door het huis met roze jurkjes, roze boa's, roze tiara's en roze slippertjes. Ze vraagt me af en toe of ze staartjes in d'r haar mag met roze clipjes. En als ze dan helemaal aangekleed is, wil ze een prinsessenfilm zien of op de muziek van de roze K3 dansen. Toen we vorige week een fietsenwinkel in kwamen om een fiets voor haar verjaardag te kopen, koos ze dan ook voor de roze K3 fiets. Helaas was dat niet helemaal onze bedoeling. Een beetje vooruit kijkend op onze zoon hadden we bedacht een neutrale fiets te kopen. Sep op een roze fiets zagen we niet zo zitten. De verkoopster begreep het helemaal en heeft Juul naar een andere fiets gepraat. Ze zit nu "prinsesheerlijk" op haar nieuwe, blauw met oranje gekleurde fiets. Als compromis hebben we een vlag en een fietsmandje voor haar gekocht. Jullie raden het al... roze en van K3.
Onze kleine, afhankelijke baby is een zelfstandig meisje aan het worden. Afhankelijk wil ze liever niet zijn, zelfstandig des te meer. Haar lekker in mijn armen nemen om te knuffelen, hoef ik niet meer te proberen. Alleen als ze huilt zijn mijn armen nog gewenst. Vanmiddag, terwijl we taarten aan het bakken waren, vroeg ik haar of ik haar vandaag al had verteld hoeveel ik van haar houd. Op de toon van een verveelde puber antwoordde: "Jahaa Mama, heel veel. Dat weet ik nou wel." Het is jammer dat ze zo snel groot worden.