Na lange tijd weer eens naar de CD van Ilse de Lange geluisterd. Bij het tiende nummer betrapte ik mezelf erop dat de tranen over mijn wangen stroomden. Het gaat om het liedje Old Tears. Een liedje over een oude liefde maar de woorden spraken mij op een andere manier aan.
"Walking that line, saying I'm fine. Thought I kicked it off my mind long ago. Thought you tore me apart when you broke my heart. I never, ever, ever let it show. I can't keep this storm inside me anymore. I can't stop this rain that's got to poor.
Chorus: I'm crying old tears. The dam is breaking after all these years. And you know what? I don't care. I don't care who sees me cry. I've been so strong. But there's no way that I can move on. No this pain will never disappear until I cry these old tears."
De laatste tijd merk ik dat ik steeds meer tegen mezelf aan loop. Ik heb maar weinig nodig om te gaan huilen. Niet gewoon huilen, maar onbedaarlijk huilen. De gebeurtenissen van de laatste anderhalf jaar gaan me geestelijk opbreken. Net nu iedereen er klaar mee is, begint het verwerken bij mij. Om me heen hoor ik vaak dat we het er maar niet meer over moeten hebben, want het gaat nu zo goed. Meestal dacht ik 'prima'. Die gedachte is nu 'ik wil het er nu WEL over hebben'. Het is ontzettend fijn om te horen van familie en vrienden dat ze het een plek hebben kunnen geven, maar is het niet handig als ik er ook klaar mee zou zijn? Ik ben lang genoeg sterk geweest en ik heb het verdriet lang genoeg vooruit kunnen schuiven, maar als ik door wil gaan met mijn nieuwe normale leven dan zullen er tranen moeten vloeien. Tranen vanwege mijn slechte start met Sep, tranen om het schuldgevoel wat ik daardoor heb gekregen. En echt... je bent niet getroost door het feit dat het niet anders was op dat moment. Tranen voor de pijn. Tranen voor de angst. Tranen, tranen, tranen. The pain will never disappear until I cry these old tears.
Er is een opkomende storm onderweg en ik? Ik ben daar nog niet klaar voor. Het zal regenen, regenen, regenen en ik zal vechten, vechten, vechten tot de storm gaat liggen en de zon zal doorbreken. Wat R.Kelly zo mooi zingt: The storm is over now. And I can see the sunshine!". En dan gaan we het er niet meer over hebben.
6 opmerkingen:
Ja Nan, Lenny Kravitz heeft het ook mooi verwoord:
It ain't over 'till it's over!!
Neem je tijd.
Hier is natuurlijk altijd een schouder, een luisterend oor en iemand die er over wil praten met je!
Kus, je zussie
En natuurlijk heb ik ook in mijn songteksten gegraven voor iets moois:
Als het zwaar wordt om je hart
Als de tranen bijna stromen
Als de wanhoop aan je trekt
Met een brok in je keel
En een knoop in je maag
Als het zwaar wordt om je hart
En je weet niet wat het is
Dan moet je komen
Als de herfst je overvalt
Als de zomer is verdwenen
Als de angst je overmant
Met een brok in je keel
En een knoop in je maag
Als de herfst je overvalt
En je weet niet wat je moet
Dan moet je komen
Ik geef je een glas wijn
En een zakdoek om te snuiten
Ik draai een mooie plaat
En de kachel gaat op tien
Ik leg je op de bank
Onder een warme deken
De gordijnen zal ik sluiten
En binnen maak ik licht
En we gaan nog niet naar buiten
En we drinken en we wachten
En we wachten en we drinken
En we drinken en we wachten
Tot het voorbij is
Als het koud is in je ziel
Als je moeder is begraven
Als je bang bent voor de nacht
Met een brok in je keel
En een knoop in je maag
Als het koud is in je ziel
En je weet niet wat te doen
Kom dan bij mij
He Nan,
Ben net wakker en je zussie wees me op je nieuwe blog... Wat is dit goed wakker worden!!!
Ik ben blij dat je het zo voelt EN dat je het uitspreekt... Eindelijk!
Het zal nog een hele lange en zware weg worden voor je maar ik weet zeker dat jij het kan. Om in de beeldspraak van de komende storm te blijven: je hebt de onweers- en bliksembuien al gehad!
En als je toch wilt schuilen omdat het allemaal even te zwaar is, weet dan dat je tranen hier altijd welkom zijn en nooit onbegrepen zullen zijn!
Kussen Dirk
Die 'stoere" Nanda kennen we allemaal, zij zal nooit zeggen: "Nee, het gaat niet zo lekker...". Ik ben blij dat je nu misschien weleens gaat zeggen dat het 'niet zo lekker' gaat, dan kunnen we erover praten. Gelukkig heb je een leger aan vrienden en familie die allemaal naar je willen luisteren, begrijpen zullen we je waarschijnlijk niet. Wij kunnen ons niet indenken hoe jij je moet voelen, maar een luisterend oor is misschien een goed begin???
Hele dikke kus! En ja, we spreken binnenkort weer 's iets af!
Je hebt alle recht om zoveel tranen te laten als jij wilt, lijkt me. Ik bewonder je moed en kracht op afstand!
die tranen komen wel .... volgens mij zijn ze al onderweg .... misschien zitten ze net onder je onderste ooglid ...
Een reactie posten