Seppie & Adriaan

Ruim twee jaar geleden deed ik een zwangerschapstest en werd mijn vermoeden bevestigd. Ik was zwanger! Juul was net negen maanden oud en er was een tweede op komst. Wat waren we blij! De tweede zwangerschap vloog in eerste instantie voorbij. Ik had mijn handen vol aan Juul. De eerste twaalf weken waren snel om en toen op naar de 20 weken. Ook dat ging redelijk snel voorbij en voor we het wisten zaten we al op de helft. Eigenlijk vanaf de eerste dag dat we wisten dat er nog een kindje kwam, hebben we het over namen gehad. Waar je je bij de eerste nog druk maakt om de complete babyuitzet, maak je je bij de tweede vooral druk om de namen. Wat past er nou goed bij de eerste? Aangezien we twee individuen zijn, hadden wij ook zo onze eigen mening over wat de naam nou moest worden. Voor een jongen was ikzelf zo klaar. Dat moest Sep worden. Voor een meisje twijfelden we over Noor of Suus. Ik vond Suus het leukst, maar Anton zei dat het dan teveel 'u's zouden worden. Juul en Suus. Dus besloten we te gaan voor Norah Maria, roepnaam Noor(tje). Over een jongensnaam hebben we beduidend langer gedaan. Welke namen er allemaal voorbij zijn gekomen? Ik zou het werkelijk niet meer weten. Maar uiteindelijk hebben we voor de namen Sep Benjamin, roepnaam Sep, gekozen.
Anderhalf jaar geleden was het dan zover. We kregen wij een zoon! Je zou denken Sep Benjamin, maar nee. Anton besloot na de bevalling een andere tweede naam mee te geven aan onze zoon. Niet wetende hoe het met mij zou aflopen heeft hij ervoor gekozen om Sep mijn eerste doopnaam mee te geven. Gelukkig wel in de mannelijke vorm. Dus is onze zoon ingeschreven als Sep Adriaan. Ik kan me nog goed herinneren dat ik het geboortekaartje voor het eerst in mijn handen had. Ik las de tekst, de namen en nog eens de namen. Het klopte niet! Stond er nou echt Adriaan? Hadden we niet gezegd dat hij Benjamin zou gaan heten? Meteen kwam de begintune van Bassie en Adriaan in mijn hoofd op. Alleen dan Seppie en Adriaan. Hoe kon Anton dit nou verzinnen? Oke, ik had gekscherend gezegd dat als ik dood zou gaan het kindje wel naar mij vernoemd moest worden, maar dat was een GRAPJE! Helaas was het ten tijden van het aangeven van Sep bittere ernst. In het dagboekje van Anton is te lezen hoe moeilijk hij het vindt om een beslissing te nemen. Hij vraagt mijn ouders en broertje wat zij ervan vinden. Hij wil er geen gedonder over krijgen, mocht het goed met me gaan. Mijn broertje heeft wijselijk gezegd dat hij wel hoopte dat er gedonder over zou komen omdat dat zou betekenen dat ik er nog getuige van zou worden. Heel verstandige kerel die broer van mij. En dus heeft Anton, samen met mijn vader, Sep aangegeven als Sep Adriaan. Horen jullie die begintune nu ook?
Sep heeft zich inmiddels ook ontwikkeld tot dit komische duo. Grapjes maken is zijn hobby, lachen zijn leven. Net als Bassie. Maar ook de naam Adriaan doet hij eer aan. Adriaan is een acrobaat. Beide rollen speelt hij met verve. Deze week is hij via zijn kinderstoel in de box geklommen. Als ik zeg dat we gaan eten en ik draai me om, zit hij al op de eettafel. Bij een glijbaan klimt hij niet via de trap naar boven, maar via de glijbaan. En eenmaal op de plaats van bestemming komt de clown weer boven. De clown vol kattekwaad. We hebben onze handen er vol aan, maar genieten ervan. En je moet maar zo denken; zie je Seppie staan, dan komt Adriaan eraan!