Een nieuw normaal leven

Het was misschien een kwartiertje, hooguit een half uurtje. Ik deed de televisie vanmiddag aan nadat ik mijn vorige blog had geschreven en kwam bij RTL4 terecht. Ik viel midden in een show van Oprah Winfrey. Sinds ik kinderen heb, staat de televisie overdag bijna nooit aan, maar ik had het rijk nog even voor mij alleen en dacht eens lekker ontspannen tv te kunnen kijken. Oprah had een vrouw op de bank zitten die door haar man neergestoken was. Ze was sinds een paar maanden gescheiden en zat te wachten tot haar ex-man de kinderen thuis zou komen brengen. Haar ex-man kwam opdagen maar zonder de twee kinderen. Hij pakte een mes en begon op haar in te steken. Zij verzette zich door aan zijn haren te gaan trekken, hem te slaan en te schoppen en zijn ogen uit te krabben. Na tientallen messteken liet de ex-man haar voor dood achter. Zij kroop naar de telefoon en belde 911. En nu zat ze daar op de bank bij Oprah. Alsof dit alles nog niet erg genoeg is, gaat het verhaal nog even door. In het ziekenhuis zijn ze opgehouden met het tellen van de messteken toen ze bij 59 aangekomen waren en werd er door verschillende artsen hard gevochten voor het leven van deze vrouw. Toen de vrouw bijkwam en vroeg waar haar kinderen waren, kreeg ze te horen dat haar dochter gestikt was door een kussen wat haar ex-man op haar gezichtje had gedrukt en haar zoontje was door de beste man gewurgd. En daar zat ze op de bank bij Oprah. Haar verhaal te doen.

Ze vertelde dat het leven niet makkelijk was. Ze had heel veel vrienden en familie die haar steunde en van haar hielden, maar ze had niemand die echt begreep hoe zij zich voelde en wat zij had doorgemaakt. Ze wilde graag een nieuw normaal leven. Dat laatste greep mij erg aan. Ze zei precies wat ik nu voel. Wat ik heb meegemaakt is niet te vergelijken met haar verhaal, begrijp me goed, maar als er iets ernstigs in je leven is gebeurd dan wil je terug naar het normale leven. Het leven zoals het was. Toen "het" nog niet gebeurd was. In haar geval was het de dood van haar kinderen en de aanval van de ex-man met als gevolg meer dan 59 messteken en een gevecht voor haar leven. In mijn geval was het cardiomyopathie, een hartpomp en twee open-hartoperaties, maar we hebben wel hetzelfde gevoel. Ook ik heb een geweldige familie en lieve vrienden die mij steunen en van me houden, maar niet één van hen weet wat ik heb gevoeld en wat ik heb doorgemaakt (godzijdank). En ik wil ook, net als die vrouw, weer een normaal leven. Helaas werkt dat niet zo. Oprah zei het nog: "Your life will never be the same. Never ever again." En zo is het. Er is altijd een 'ervoor' en een 'erna'. En hoe hard je ook je best doet, het wordt nooit meer hetzelfde. Daarom vond ik het zo mooi dat ze zei; een NIEUW normaal leven, want ondanks alles zal ook mijn leven op een dag weer 'normaal' zijn.