Gezellig!

Laat ik voorop stellen dat ik heel veel van mijn man houd. Dat ik het enorm heb getroffen en me er zeer van bewust ben dat er niemand is die beter is voor mij dan hij. Ik heb zo'n geluk gehad... Je hoort een 'maar'? Klopt! Ook in ons huwelijk zijn weleens problemen. Godzijdank! Want wat is er leuker dan goedmaken?

Het begint al als hij binnenkomt 'Wat ben jij laat thuis'. Hij heeft zijn jas nog niet uit en was net van plan om me een kus te geven. 'Heb je die boodschappen nog gehaald?' Op hetzelfde moment krijg ik een tas overhandigd. De toon is gezet. Ik heb van die dagen dat het daar niet ophoudt, nee het gaat doooooor! Doe even dit, wil je nou even wat gaan doen, let jij nou eens even op de kinderen, enz. Het lijkt me 'gezellig' thuiskomen. Meestal gebeuren dit soort dingen als ik moe en dus snel geirriteerd ben. Ik heb er dan al een hele dag op zitten. Hij ook hoor, maar dat maakt voor mij op dat moment niets uit. Ik ben 's morgens opgestaan, heb een van de kinderen naar het KDV gebracht, boodschappen gedaan, gestoft, gezogen en gedweild. En dat is dan nog maar de ochtend. 's Middags vouw ik de was weg, ga strijken en ruim een slaapkamer op, zuig daar nog even en begin langzaamaan aan het eten. Haal het kind weer op en ga verder met het eten. Ondertussen breken de kinderen mijn huis af. Het zag er rond 16.00 uur nog zo opgeruimd uit en nu lijkt het alsof er een bom ontploft is. Ik hoor mezelf constant "nee" en "hou op" roepen omdat mijn zoon voor de derde keer de koelkast heeft geopend of omdat mijn dochter mijn zoon omduwt. Ik heb het gehad, ben moe en wil geen gezeur. In plaats daarvan ga ik zelf lekker zeuren. Hoe hard manlief ook zijn best doet, niets is nog goed. Hij neemt na het eten de kinderen mee naar boven en zegt tegen mij dat ik lekker op de bank moet gaan zitten. Hij ruimt straks de tafel wel af.

Goed denk ik dan. Zitten... Ondertussen ruim ik eerst al het speelgoed op, irriteert de tafel mij en ik ga dus afruimen, alles afspoelen en vervolgens de vaatwasser inruimen. Boven hoor ik het geschater van mijn kinderen. Ze hebben lol. Ik kijk naar de klok. Ze zijn al een half uur boven. Ik ga onder aan de trap staan en vraag me hardop af of de kinderen niet eens naar bed zouden kunnen gaan. Manlief roept dat onze zoon er al in ligt en dat hij nu met onze dochter naar haar slaapkamer gaat. 'Schiet op' bijt ik hem nog toe 'het is al half 8 en ze had er allang in kunnen liggen'. Ik loop terug naar de huiskamer en plof op de bank. Opeens dringt het tot mij door dat het niet voor niets zo lang duurt. Als je beneden zo'n vrouw hebt zitten, doe je toch alles rustig aan? Vooral niet naar beneden! Ik schaam me kapot. Ik zal hem straks mijn excuses eens aanbieden. Maar naarmate de tijd verstrijkt, wint de irritatie het van de schaamte. 20.00 uur. Het is een half uur later en hij is nog niet beneden. Had ik het maar zelf gedaan, dan lagen ze er gewassen en al om half 8 in. En dus geen excuses als hij beneden komt. En de gezelligheid? Die is ver te zoeken.

Gelukkig gaat het niet iedere avond zo. Integendeel, deze avonden zijn uitzonderingen. Maar ze komen wel voor. Ik ben niet perfect, ik ben niet altijd leuk of lief en toch houdt hij van me. Ik ben niet makkelijk, ook niet vreselijk moeilijk, maar ik heb wel een gebruiksaanwijzing. Ik weet alleen niet of hij die ook gelezen heeft.