Geregel

Het is zondagavond 18.00 uur. We zitten met z'n vieren aan tafel. Ik heb snel iets bij elkaar gegooid in een pan, dat is nu gaar en dus kunnen we gaan eten. Mijn zoon kan heel goed eten, veel ook, maar zo af en toe moet hij een beetje afgeleid worden. Afgeleid zodat wij hem weer een hap kunnen geven. Vanavond hebben mijn man en ik allebei geen zin meer om van tafel af te gaan en kiezen we dus voor iets wat al op tafel ligt... een spiegeltje! Mijn zoon vindt het fantastisch. Lachen, gieren, brullen dus, maar hij is ook afgeleid en dus hapt hij lekker door. Dan komt het moment dat hij het spiegeltje zat begint te worden en juist op dat moment letten Papa en Mama even niet op. Hij smijt het spiegeltje op de grond en wij horen het breken van glas. Op hetzelfde moment begint onze dochter een toespraak. Dat mag hij niet doen, nu is ze heel boos en oh, oh, oh, de spiegel is kapot. Hij is er niet van onder de indruk, vertrekt geen spier, zelfs niet als zij er ook nog eens heel boos bij kijkt. Tijd voor ons om in te grijpen!

Ik steek van wal: 'Luister eens liefje, bemoei jij je eens even niet met je broer. Hij heeft al een Papa en Mama en die regelen het wel. Dat betekent dat als hij iets doet wat niet mag, wij degene zijn die hem daarop aanspreken. Wij zijn degene die "boos" worden en niet jij. Ik wil dus eigenlijk dat je er niet mee bemoeid. Oke?' Vervolgens draai ik me naar mijn zoon om hem te vertellen dat ik niet blij ben met het feit dat de spiegel nu kapot is en dat ik daar boos over ben. Mijn dochter kijkt me ondertussen aan met een blik van 'die is niet lekker bij d'r hoofd'. Ik zie haar denken 'waarom zei ze er niet meteen iets van?' Ze laat haar broer nog een keer merken dat ze goed kwaad is door hem te vertellen dat zij nu niet meer aan de beurt komt om de spiegel vast te houden, want als zij haar bord leeg had, mocht ze ermee spelen van Papa en Mama en nu dus niet meer.

We zetten het diner voort. De kinderen eten hun bordjes leeg en dat betekent TOETJE!!!Het is bij ons de gewoonte om de borden naar de keuken te brengen en vervolgens de toetjes uit de koelkast te pakken en op tafel neer te zetten. Nog voordat mijn man en ik iets kunnen doen, zegt onze dochter: 'Mama, ik pak wel even de pudding. Dat hoef jij niet te doen, dat kan ik zelluf wel regelen. Dusssss, niet mee bemoeien oke? Mijn man en ik kijken elkaar aan en beginnen te lachen. Wat zou de volgende stap zijn? 'Mama ik heb de sleutel van mijn nieuwe huis, ik kan mijn leven zelf wel regelen. Niet mee bemoeien dus!'