De laatste?

Wat in november 2005 begon als uitlaatklep, is nu een ietwat zielige weblog geworden. Hooguit één keer per maand word er een blog geschreven en ik kan zeggen, soms met heel veel moeite. Mijn leven toen, in 2005, is niet meer te vergelijken met mijn leven anno 2008.
Na mijn tweede operatie in mei 2005 zag het leven er heel anders uit. Er werd gerevalideerd, krachten werden aangesterkt, conditie opgebouwd. Het ging er nogal rustig aan toe. Voor toen was dat alles wat ik aankon en dus was er tijd om blogs te schrijven. Emotionele, leuke, autobiografische blogs. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan, maar de laatste maanden voelt het meer als een 'moetje'. En ik moet eerlijk bekennen dat ik er geen tijd meer voor heb. Mijn leven nu is druk, druk, druk! En daar geniet ik volop van. Maar even rustig zitten om een blog te typen? Nee, daar kom ik eigenlijk niet zo aan toe.
Mijn leven nu is zoals ik het voorzien had voordat Sep geboren werd. Ik zou lekker voor mijn kinderen gaan zorgen, me bezig houden met het huishouden en er een rijk sociaal leven op na houden. Ik zou alles kunnen doen wat ik wil (lichamelijk) en als de muren op me af zouden komen, dan ging ik werken. Mijn conditie is beter dan ooit. Als ik mezelf in acht houd, gaat het lichamelijk heel goed op wat vermoeidheid na. De muren komen nog niet op me af, maar ik wacht even af hoe het gaat als Sep straks ook naar school gaat in augustus. Ik kan me voorstellen dat ik op een gegeven moment wel wat wil gaan doen. Kortom; het gaat goed. Heel goed, kan ik wel zeggen!

Is dit mijn laatste blog? Nee. Ik vind het soms erg prettig om dingen van me af te schrijven. Maar momenteel is er niet zoveel van me af te schrijven. Het lijkt of dingen een plekje hebben gekregen en ik merk dat mijn leven weer 'gewoon' verloopt. Ik ben aan het genieten van wat het leven me nu biedt. En voor nu is dat alles wat ik wil!