Op verjaardagsbezoek...

"Nanda?? Meid, hoe gaat het nou met jou? Ongelofelijk toch dat je hier gewoon naast me zit. Nou meid, ik weet nog dat ik hier zat en dat ze vertelde dat je dood zou gaan. Nou, nou, nou, de tranen springen nog in mijn ogen. Meid, meid, wat heb je toch een geluk gehad! En wat je allemaal heb moeten doorstaahaan. Ongelofelijk! Hoe gaat het NU met je?"
"Het gaat prima, dank je."
"Hoe lang is het nou alweer geleden? Meid, ik vind het zo geweldig dat ik je weer zie. En je ziet er zoooo goed uit, alsof er niets aan de hand is. Gewoon gezond, ach je weet wel wat ik bedoel. En je bent toch weer gezond? Dat ding is eruit toch? En de eerste in Nederland! Nu ben je echt uniek! En is alles weer oké! Geweldig! Maarre heb je nog hulp of red je het aardig alleen? Oh meid, wat heb jij een geluk gehad!"
"Jazeker."
"Hoe oud zijn de kindjes nu? En die kleinste? Och, dat was toch zo'n lekker ventje om te zien. Ik heb ze al een tijd niet gezien. De oudste is een echte meid hoorde ik. Maar dat ventje... de eerste weken alleen maar in het ziekenhuis. Vre-se-lijk! Daar moet je toch niet aan denken! Vond je dat niet moeilijk?"
"In het begin vond ik dat niet zo belangrijk. Dat klinkt misschien raar, maar..."
"Nou meid dat kan ik me heel goed voorstellen. Je hebt natuurlijk helemaal geen tijd gehad om over dat soort dingen na te denken. Voor jou moet dat ook niet makkelijk geweest zijn. Jij lag daar ook maar te liggen en je kon natuurlijk niets. Neeee, dat is echt niet makkelijk geweest voor jou. Meid toch, ben zo blij dat het nu goed gaat! Oh, daar zie ik M. Nou sterkte maar weer en we spreken elkaar wel weer op de volgende verjaardag. Ben zoooo blij dat je weer helemaal gezond bent. Gelukkig voor jou, je bent er nog en alle ellende is voorbij!"


Wat gek dat ik niet meer zo graag op verjaardagen kom...