Prachtige leeftijd

Aanstaande woensdag wordt mijn zusje 30 jaar. Je kunt eigenlijk al niet meer van 'zusje' spreken, maar ik ben het zo gewend. 30 jaar, een prachtige leeftijd. Ik kan me mijn dertigste verjaardag nog zo voor de geest halen. Ik lag op de IC in het UMC Utrecht. De dag ervoor was ik voor de tweede keer geopereerd. De pomp was eruit en er was rust. Rust in mijn lijf, rust in mijn hoofd, rust in mijn hart. De 30 was gehaald. Reden voor een feestje. Ik werd in de middag overgebracht naar Medium Care en daar hadden ze mijn bed versierd met slingers en ballonnen. Anton en mijn familie kwamen cadeautjes brengen en hadden taart meegenomen voor de afdeling. 's Avonds kwam een goede vriend, gewapend met videocamera, op bezoek en liet mij een filmpje zien met Juul en Sep erop. Ze hadden de waterpokken en waren niet welkom in het ziekenhuis. Ze zaten allebei beteuterd in de camera te kijken, het huilen stond ze nader dan het lachen, maar ik was zo blij om ze te zien. Op deze manier waren ze er toch bij op die bijzondere dag. Het leven begint bij 40 zeggen ze weleens, maar voor mij is het toch bij 30!