Speen

Het moest er een keer van komen. Ze begon eraan toen ze nog maar een paar dagen oud was en ze heeft het volgehouden tot aan vanavond. Vanavond had ze het ook nog wel gewild, maar wij hebben 'nee' gezegd. Ik heb het over de speen van Juul. Aangezien ze nu bijna vier wordt, vinden wij dat ze er maar eens af moet. Terwijl we haar gisteravond heel laconiek vertelde dat het haar laatste nacht met de speen was, begon ze al tegen te sputteren. Logisch, Juul heeft altijd een speen in bed gehad. In bed en in de auto. Dat waren de enige twee gelegenheden dat Juul met een speen gezien kon worden. Het was bij ons geen middel van troost of het behouden van onze rust. Nee, dat ding ging er alleen in als ze naar bed ging of in de auto stapte. En vanavond werd ons duidelijk wat zo'n speen kan betekenen voor zo'n meisje van bijna vier. Het is haar alles en wie zijn wij om dat af te pakken? En dat zit ik me nu te bedenken. Wat een vreselijke moeder ben ik eigenlijk. De hele dag hoorde ik mezelf zeggen: 'Vanavond ga jij zonder speen slapen he? Dat is heel knap van jou hoor! En als je dat tien nachtjes hebt gedaan dan gaan we naar de grote speelgoedwinkel en mag jij een cadeautje uitzoeken!' Vanmorgen heb ik een aftelkalender voor haar gemaakt met tien rondjes waar ze dan haar stickers in kan plakken. Boven de rondjes staat met grote letters; weg met die speen!!! En naast het tiende rondje staat; ging het goed? cadeau uitzoeken! Wat doe je zo'n kind eigenlijk aan? Wie zijn wij om te bepalen dat het nu tijd is om die speen de deur uit te doen? Vanavond was Juul dan ook helemaal in tranen. Ze wilde zo graag haar speen terug. En met graag bedoel ik echt graag. Ze had er alles voor over. Ik probeerde haar nog af te leiden met het opsommen van leuke cadeaus die ze eventueel kan gaan uitzoeken, maar ik kon haar niet troosten. Het grootste cadeau wat ik haar kon geven, was een speen. Ze is twee keer naar beneden geweest en we hebben haar twee keer terug naar bed gebracht. Het brak mijn hart om haar zo te zien. Dikke tranen, echt verdriet. Maar net ben ik even bij haar geweest en heb een tijdje naar haar staan kijken hoe ze heerlijk ligt te slapen. En opeens is ze weer even mijn kleine meisje. Even is ze nog het peutertje van 3 in plaats van het kleutertje van bijna 4. Het liefst nam ik haar in mijn armen, aaide ik over haar hoofdje en vertelde ik haar dat het allemaal goed komt. Maar voor vanavond is het haar gelukt! Gaan slapen zonder speen. Morgen krijgt ze een groot compliment, een prachtige sticker, maar geen speen.