Spelletje

Anton en ik zijn echte spelletjesfreaks! Er gaat (bijna) geen avond voorbij of we zitten aan tafel. Carcassonne is onze favoriet. Voorheen speelden we veel Yathzee en er is een tijd geweest dat we veel aan Scrabble deden. Daar zijn we vanaf gestapt. Ik kon met gemak een hele strijk weg werken terwijl hij een woord moest verzinnen. Dat schiet niet op, tenminste dat is dan mijn bescheiden mening. In het weekend komt Carcassonne in de middag al op tafel. We hebben ondertussen alle uitbreidingen en varianten. En dat zijn er nogal wat. En we spelen dus op hoog niveau! We hebben geprobeerd een aantal mensen om ons heen enthousiast te krijgen en bij de één is het gelukt en de ander is afgehaakt. Geeft niets, ons enthousiamse is niet kapot te krijgen!
We vragen ons wel eens af of onze kinderen spelletjes-kinderen zullen worden. Spelen ze straks voor de fun of voor pure winst? Juul heeft voor haar derde verjaardag een aantal spelletjes gekregen, maar was voorheen nog niet te porren. Vandaag kwam ze na haar slaapje naar beneden en zag ons spelen en wilde meedoen. Aangezien Carcassonne niet echt een spel is voor driejarigen, hebben we haar gevraagd een ander spelletje uit te zoeken. En voor we het wisten, zaten we aan tafel met Mens-erger-je-niet. Ze wilde paars zijn en het spel kon beginnen. Dobbelsteen gooien, ogen tellen en helaas ging het daar al fout. Bij 5 riep ze 7 en bij zes had ze het over 8. Nog geen maand geleden telde ze met gemak tot 15 en nu kon ze nog niet tot 6 tellen. Oké, wij dus tellen, mocht zij lopen. Ook dat bleek niet gemakkelijk te zijn. Ze ging achteruit, zijwaarts of begon ergens midden op het spelletjesbord. Ik weet, het is een kind van drie, maar een spel moet wel volgens de regels gespeeld worden. Binnen 10 minuten was Juul er klaar mee en begon midden in de beurt van Anton het spel op te ruimen. Vervolgens kwam PrinsessenMemory op tafel. Dat ging haar iets beter af. Maar toen Anton een goed paartje had gevonden, moest hij ze inleveren bij Juul. Want dat waren haar prinsessen. Geduldig hebben we uitgelegd dat het spelletje niet zo werkt. Juul raakte geirriteerd. We lieten haar maar gaan. Ze won Memory dan ook met alle paartjes om vervolgens te zeggen dat het jammer is dat wij geen kaartjes hadden. GRRRRR, denk ik. Ze mag dan misschien een spelletjes-kind zijn, maar ik ben duidelijk GEEN spelletjes-moeder!