Vakantiegevoel

Jaren geleden, in mijn opleiding Toerisme en Recreatie, leerde ik dat je een vakantie pas vakantie mocht noemen als je vijf aaneengesloten dagen en nachten op reis was. Ik ga dit jaar, althans voor zover ik in de toekomst kan kijken, niet op vakantie. We zijn in maart twee dagen naar Disneyland Parijs geweest. Was geen vakantie, meer een weekendje weg. In mei waren we te vinden in een wigwam van Slagharen. Dat was een verblijf van vier nachten, ook geen vakantie als ik mijn leerkrachten mag geloven. Dat het wel zo voelde, is weer een ander verhaal. Maargoed, ik ga dus niet op vakantie. Er waren andere dingen dit jaar, onder andere een nieuwe auto. Het potje is leeg. Aangezien ik een verwend meisje ben, vind ik het heel jammer dat ik niet met mijn gezinnetje op vakantie kan. Ik mis het dan ook heel erg. Als mensen hun auto's staan in te pakken, krijg ik zo'n steek. Het zal wel jaloezie zijn. Ik vind het namelijk geweldig om met de auto op vakantie te gaan. Zo lekker kneuterig met z'n allen. Trouwens, ik vond het ook geweldig toen Anton en ik nog samen richting Spanje reden. Heerlijk! Schiphol ga ik nu ook liever uit de weg, want bij ieder vliegtuig denk ik; daar had ik ook in willen zitten. De laatste keer dat ik gevlogen heb, was in 2003. Anton en ik zijn toen met onze Juul van nog geen zes maanden naar Kreta geweest. Die goeie, ouwe tijd! Terug in het hier en nu;

Ik heb wel degelijk 'een' vakantiegevoel. Iedere ochtend en avond sta ik namelijk af te wassen. 's Ochtends alleen en 's avonds met Anton. Net als op de camping! Alleen nu sta ik dus niet in Zuid-Frankrijk of Spanje, maar gewoon in mijn eigen keuken. Ons dagje uit met de kinderen aankomende week komt dan ook te vervallen. We gaan een dagje shoppen. Niet naar souvenirs of afzichtelijke ansichtkaarten van onze omgeving. Nee, we gaan op zoek naar een nieuwe vaatwasser...