Met dit prachtige weer wil ik dat onze kinderen lekker buiten gaan spelen. Gisteren besloten de twee om met Playmobil te gaan spelen. We hebben een aantal bassins waar water in kan en van mij mogen ze daar lekker buiten mee spelen aangezien ik weinig trek heb in een waterballet binnenshuis. Zo gezegd, zo gedaan. En moeders dacht even wat tijd voor zichzelf te hebben...
Helaas pakte dat heel anders uit. Met de eerste druppel water was er al bonje. Er werd wat afgeschreeuwd achter in de tuin. En als ik ergens niet tegen kan, zijn het schreeuwende, gillende kinderen. Dus stond ik op van de bank en liep de tuin in. Duidelijk gaf ik ze te kennen dat ik niet wil dat ze schreeuwen of gillen tegen elkaar, maar ook niet in de tuin. Eigenlijk nergens, want zoals ik al schreef; ik heb een hekel aan gillen en schreeuwen. Even leek de rust wedergekeerd...
Maar het schreeuwen en gillen ging over in duwen, trekken en hele boze gezichten. Sep vond Juul 'stout' en Juul vond dat Sep niet goed luisterde naar wat zij wilde. Vanaf de bank sloeg ik mijn Ram en Leeuw gade. Graag wil ik dat ze zelf problemen leren oplossen en dus liet ik ze even aanrommelen.
Maar mijn Ram is stug en alhoewel mijn Leeuw doorgaans toeschietelijk is, gaf hij nu geen duimbreed toe. De Ram werd zichtbaar pissig, de Leeuw bekeek de Ram met enige argwaan. De Ram boog haar hoofd, pakte de Leeuw bij zijn schouders en begon hem te duwen. Vredelievend als de Leeuw is, probeerde hij de boel nog te sussen door te zeggen dat ze daar mee op moest houden, maar de Ram is (ik val in herhaling) stug. Uit het niets greep de Leeuw de Ram beet bij haar schouders, duwde haar ongenadig hard van zich af, brulde en de Ram deinsde terug, zichtbaar geschrokken van de kracht en droop huilend af. Triomfantelijk evenals verbaasd genoot de Leeuw van deze overwinning. Tja, hij wordt ook niet voor niets de koning der dieren genoemd!