Je kunt...

Je kunt je niet lekker voelen en de huisarts bellen.
Je kunt door een wantrouwende huisarts doorgestuurd worden naar een gynaecoloog.
Je kunt merken dat die gynaecoloog twijfelt over jouw gezondheid.
Je kunt doorgestuurd worden naar een poortarts op de Eerste Hulp.
Je kunt opgeroepen worden voor een X-thorax.
Je kunt de alarmbellen niet horen rinkelen.
Je kunt opeens oog in oog komen te staan met een cardioloog die een hartecho gaat maken.
Je kunt vijf minuten later te horen krijgen dat je cardiomyopathie hebt.
Je kunt van het ene op het andere moment in een film terecht komen.
Je kunt iemand horen zeggen dat 'ze denken' dat je dood kan gaan.
Je kunt vervoerd worden naar het AMC alwaar het kindje dat je bij je draagt gehaald wordt via een keizersnee.
Je kunt na de keizersnee op sterven liggen zonder dat je het weet.
Je kunt ruim tien dagen later bijkomen op een plek die je niet bekend voorkomt.
Je kunt er achterkomen dat je je niet meer kan bewegen, dat je niet kan praten en dat je van je leven niet zo'n pijn hebt gehad.
Je kunt te horen krijgen dat je een steunhart geimplanteerd hebt gekregen en dat je moeder bent geworden van een zoon.
Je kunt gaan vechten voor je leven en proberen om weer te gaan lopen.
Je kunt sterker worden en na acht weken ontslagen worden uit het ziekenhuis.
Je kunt thuis verder aansterken en revalideren.
Je kunt een band op gaan bouwen met je zoon.
Je kunt op vakantie gaan met zo'n pomp.
Je kunt trouwen.
Je kunt erachter komen dat er best te leven is met een pomp.
Je kunt zelfs overmoedig worden!
Je kunt te horen krijgen dat je 0,001 procent kans hebt om op je eigen hart verder te gaan.
Je kunt een hele reeks onderzoeken ingaan en de uitslag krijgen dat de artsen het aandurven om de pomp te explanteren zonder transplantatie.
Je kunt erachter komen dat je vreselijk veel van je zoon houdt en dat hij een onderdeel van het gezin is geworden.
Je kunt huilend afscheid moeten nemen van twee kinderen.
Je kunt twee dagen later nog eens, vol goede moed, afscheid nemen van je man, ouders, broer, zus en zwager.
Je kunt breken en in huilen uitbarsten net voor het binnenrijden van de OK.
Je kunt de OK ingaan voor een tweede openhart-operatie.
Je kunt bijkomen op de jouw inmiddels bekende IC.
Je kunt je realiseren dat je leeft!
Je kunt weer herstellen van die operatie en naar huis gaan.
Je kunt daar de draad van het leven weer oppakken.
Je kunt jaarlijks te horen krijgen van de cardioloog dat het goed met je gaat en dat de situatie stabiel is.

Je kunt vier jaar later terugkijken naar het verleden,
je kunt genieten van het heden maar...
je kunt nooit verzinnen wat de toekomst je nog gaat brengen!

Op eigen terrein

Vorige week werd hij samen met zijn zus thuisgebracht van een 'play-date'. Rond 11 uur had ik beide kids afgeleverd bij Oma M die, met veel plezier, op haar kleinkinderen past. Rond 4 uur 's middags werden ze weer thuisgebracht. Het was de eerste keer dat Sep zonder mij bij een vriendje ging spelen. En het was ook nog eens onbekend terrein. Nooit eerder was hij bij de kleinzoon van Oma M gaan spelen. Als Oma M hem vroeg met haar mee te gaan, zei hij direct nee. Maar nu had hij van Juul gehoord dat er een drakenkasteel was om mee te spelen en hij had zijn keuze gemaakt. Hij wilde wel bij Oma M spelen. Ik heb hem nog verteld dat het niet Oma M was die met hem zou spelen maar haar kleinzoon, toch bleef hij vastberaden. Toen ze thuiskwamen en ik aan Oma M vroeg of het leuk was geweest, vertelde ze me dat ze zelden zo'n lief knulletje te spelen had gehad. Hij was zoet, beleefd en lekker rustig. Wat een verschil met thuis dacht ik...
Op eigen terrein ontpopt onze zoon zich namelijk tot etter. Hij wil niet dat er kinderen aan zijn speelgoed komen, op zijn kamer spelen en af en toe is het al moeilijk te verkroppen dat die kinderen adem halen, heb ik het idee. Hij wordt boos, gaat snauwen, beetje schreeuwen als het moet en ondertussen geneer ik me enorm. Corrigeren werkt niet, dreigen werkt niet, op de gang zetten werkt ook niet. Ik ben soms ten einde raad. Bovendien, wat moeten die ouders wel niet denken over Sep? Hij is vreselijk onaardig, ongeinteresseerd en gewoonweg asociaal. En dat moet over 5 weken naar school! Ik houd me maar vast aan de gedachte dat hij bij anderen lief, rustig en heel beleefd is. Anders hebben we toch echt een probleem. Zitten we na twee weken school bij de juffrouw voor het eerste gesprek of erger... straks worden we nog opgegeven voor het programma "Van etter tot engel".