28 april 2007

Verwarring

Juul denkt dat baby's via een openhartoperatie ter wereld komen. Eigenlijk is dat logisch aangezien ik een litteken heb sinds Sep er is. Om toch eens te kijken wat er nog meer in haar hoofdje omgaat wat betreft de geboorte van Sep en de periode die daarop volgde, probeerde ik losjes een gesprekje met Juul te hebben.Toen ik haar vroeg waar zij dacht dat mijn litteken vandaan kwam, vertelde ze weer dat Sep daaruit gekomen was. Nadat ik haar heb verteld dat Sep via een andere weg geboren is, heb ik ook proberen uit te leggen waarom dat litteken daar nu zat.

Nan: 'Mama werd heel ziek toen Sep nog in haar buik zat. Toen Sep geboren was, is Mama twee keer geopereerd aan haar hart. Toen de dokter Mama beter wilde maken, moest hij bij Mama's hart zijn en die zit binnen in mijn lichaam. Dus heeft de dokter een snee gemaakt en toen kon hij heel goed het hart zien en beter maken.'
J: 'Ja, dat is Sep zijn schuld!'
Nan: 'Nee Juul, Sep heeft daar niets mee te maken.'
J: 'Was je toen zwanger van de pomp?'
Nan: 'Nee Juul, Mama was niet zwanger van een pomp. Die pomp heeft Mama gekregen van de dokter omdat ze anders dood zou gaan'
J: 'Oja Mama! Je hebt een pomp gehad en toen zaten wij in je buik!'
Nan: 'Nee lieverd, de pomp zat er in toen jullie er allebei al waren.'
J: 'Nou Mama, dat weet ik nou wel. Ga je nu dood?'
Nan: 'Dat is Mama niet van plan.'
J: 'Kan ook niet Mama! Je gaat pas dood als je oud bent, zegt D. uit mijn klas. En jij bent niet oud.'
Nan: 'Er zijn verschillende redenen waarom mensen doodgaan. Je kunt ook heel ziek worden.'
J: 'Dat zei de juf ook al, maar dat is niet waar. Jij bent toch ook beter!'

Hoe leg je een kind van vier in godsnaam uit wat je overkomen is, als je het zelf amper kan bevatten?

18 april 2007

Bang

Vrolijk huppelde ik vooruit. We liepen van de boerderij naar het kippenhok. Mijn opa en ik gingen de kippen voeren en eieren ophalen. We liepen daar zoals we altijd deden als we naar de kippen gingen. Het was ook niet de eerste keer dat we daar zo samen liepen. Het zou wel de laatste keer zijn. In de ren aangekomen, stapte ik stevig door naar het hok. Eitjes rapen, dat was mijn missie. Terwijl ik het deurtje van het hok opentrek, vliegt er een kip weg over mijn hoofd. Ik ben een jaar of drie en schrik, vergeet het opstapje en val voorover het kippenhok binnen. De kippen die nog in het hok zijn, schrikken van mij. Er klinkt een luid gekakel, gefladder en ik voel kippenpoten over mijn rug en benen. Nooit ben ik nog in de buurt geweest van een kip. Als een kip dichtbij komt, draait mijn maag om, breekt het angstzweet mij uit en weet ik dat als ik niet wegloop ik hysterisch word. Rond mijn verjaardag droom ik steevast dat ik van iemand een doos aangeboden krijg en wanneer ik de strik eraf heb gehaald, komt er een kip uit de doos. Badend in het zweet word ik dan wakker. Ooit was er een show op tv waar mensen hun angsten overboord gooide voor geld. Zo was er ook een man die bang was voor kippen, maar hij ging wel het hok in om het gouden ei te zoeken. Hij kreeg er, toen nog, F 1000,= voor. Ik had het niet gedaan. Gekker nog, ik was die tribune niet afgekomen omdat die ren met kippen er al stond. Mensen met kippen in de tuin? Prima, maar zelfs met 32 graden zal je mij niet in die tuin zien. Sinds ik kinderen heb, probeer ik rustig te blijven in de buurt van kippen. Ik wil absoluut niet dat ze mijn angst overnemen. Juul en Sep rennen dan ook vrolijk achter de kippen aan en proberen ze zelfs te aaien. Dat doen ze overigens wel met hun vader op de kinderboerderij. Daar ben ik niet bij.
Vorig jaar is Sep op de Hilversumse hei geschept door een koe. Voordat ik er erg in had, stond hij naast het beest. Ik riep nog dat hij er bij vandaan moest komen, maar ik was te laat. De koe draaide zijn kop om, boog hem naar beneden en heel snel naar boven. Door die beweging werd Sep gelanceerd en vloog bijna 5 meter door de lucht toen hij met een smak op zijn rug terecht kwam. De koe liep dreigend op hem af. Ik ben ertussen gesprongen en heb mijn moeder gezegd dat ze Sep moest oppakken en wegwezen. Sep heeft nog lang gehuild. Ik hoopte dat hij dit voorval zou vergeten en dus sleepte we hem al gauw mee naar onze stadsboerderij De Kemphaan. Daar staan ook koeien, maar dan op stal. Vorig jaar ging dat nog wel. Sep vond die koeien te gek, maar wilde ze niet meer aaien. Prima dacht ik nog. Hij is in ieder geval niet zo getraumatiseerd als ze moeder met haar kippen. Twee weken geleden ging Anton weer eens naar de Kemphaan, lekker koetjes kijken. Sep wilde de stal niet meer in. Zei meteen dat hij bang was. Anton heeft hem over kunnen halen om samen de stal in te gaan, maar halverwege begon Sep te huilen. Hij wilde weg. Gisteren dacht ik het probleem wel even op te lossen. Als we nou zo vaak mogelijk naar de koeien gaan, gaat die angst vanzelf weg. Naief als ik ben. Dus op naar de koeien. Het huilen begon echter nu al voordat we in de stal waren. Ik tilde hem op en liep met hem naar binnen, in zijn oor fluisterend dat Mama bij hem was. Hij drukte zich tegen me aan, verstopte zijn gezicht in mijn nek en huilde. Zijn lijfje schokte en bibberde. Ik heb me omgedraaid en ben weggegaan. Ik heb besloten dat Sep niet meer naar de koeien hoeft te gaan. Natuurlijk blijven we proberen om de angst weg te nemen, maar ik ga geen hysterisch kind door een koeienstal slepen. Je moet mij ook niet door een kippenhok laten lopen.

14 april 2007

Verliefd

Nog geen drie weken op school en nu al tot over haar oren verliefd. Ik kan me nog goed herinneren wat ze één van de eerste dagen zei toen ze uit school kwam. Ze wilde geen jongensvriendjes. Dat was stom. Nee, alleen meisjesvriendinnetjes. Maar er is niets zo veranderlijk als de mens en dus kwam Juul twee weken geleden thuis en zei: 'Je hebt gelijk Mama! Jongensvriendjes zijn ook heel leuk!' Gelukkig dacht ik nog, er zitten toch aardig wat jongens bij haar in de klas. Maar nee, die andere jongens zijn nog steeds stom! Op één jongen na dan en dat is D.
D. is de man van haar dromen. Dat vertelt ze ons ook. Als ze gaat slapen, droomt ze van D. Als D. op school op haar af komt rennen, wordt ze rood en begint ze te giechelen. Als D. iets doet of zegt, vindt ze het geweldig. Ze glimt van geluk. Als hij haar negeert (of gewoon nog niet heeft gezien), is ze zichtbaar ongelukkig en probeert ze op alle mogelijke manieren contact te krijgen. Gelukkig maakt hij het dan altijd weer goed met een dikke kus op haar wang en een aai over haar bolletje! Ze heeft ondertussen bij hem gegeten en hij is ook hier geweest. En ik begrijp waarom ze op hem valt. Hij is een kop groter, rustig, beschermend en hij is he-le-maal weg van haar. De manier waarop hij naar haar kijkt, doet mijn hart smelten. En dus als het even kan, zie je ze hand in hand opgaan in elkaar. Als we haar vragen of ze verliefd is, beaamt ze dat gewoon en vertelt vervolgens dat hij ook op haar is. Ze heeft al geregeld dat er later getrouwd gaat worden. Zij wil dan mijn bruidsjurk hebben en mijn hoedje, maar ze gaat zelf glazen muiltjes kopen. Ik vraag me alleen nog even af wat D. aan doet. Deze week at hij hier een broodje tussen de middag en vroeg of hij boven mocht spelen op de kamer van Juul. Nadat ik hem had gewaarschuwd voor het hoge poppen- en verkleedjurkengehalte wilde hij toch nog steeds naar boven. Nog geen tien minuten later werd ik geroepen en liep dus richting de kamer van Juul. Juul stond in de deuropening in haar Alice-in-Wonderlandjurk en wie stond er achter de deur gehuld in een paarse jurk, met elfenvleugels, glazen muiltjes en kroon? Juist, D. Hij was de goede toverfee. En ik weet zeker, deze liefde gaat voorlopig niet stuk! Hij past helemaal in haar droomwereld! En wie wil dat nou niet, zo'n droomvent?

07 april 2007

De Grande Finale

Door de geboorte van Evi schoot het er bijna bij in. Want na de generale repetitie volgde uiteraard de Grande Finale op 24 maart. En eerlijk is eerlijk, de finale was velen malen beter dan de generale repetitie. Het begon natuurlijk al met het bezoekersaantal. Waren we op de generale repetitie hooguit met vijf volwassenen en twee kinderen, op de grande finale waren we op het hoogtepunt met zo'n achttien volwassenen en tien kinderen bijeen. En allemaal voor één persoontje, namelijk onze jarige Prinses Juul. Op deze dag was ze 'all-the-way' gegaan. Baljurk, juwelen in haar oren, rond haar pols, om haar vingers en rond de hals. Bijpassende kleur glazen muiltjes, lippenstift en prachtige nagellak. Met rode blosjes op de wangen renden ze tussen het openen van de voordeur en het uitpakken van al haar cadeautjes. Het feest begon om 11 uur en rond kwart voor 12 was ons hele dressoir roze gekleurd. Zoals een echte prinses betaamt, werd ze overladen met cadeaus als prinsessenpyama's, toverstokjes, tasjes en glittermake-up. Rond lunchtijd was ons huis afgeladen vol met bezoek en Prinses Juul genoot zichtbaar. Al die aandacht, dat leverde energie. Na de bolletjes met knakworsten werd het eindelijk wat rustiger in huis en kon ze zich even richten op wat ze gekregen had maar voor ze echt kon genieten, kwam de volgende visite al. Toen haar mini-kapsalon met visagiekoffer uit het papier gerukt was, werd iedere bezoeker geacht op de grond plaats te nemen om haren en make-up bij te werken. Na drie kwartier had iedereen een make-over gehad. Het werd tijd voor een klein optreden. Prinses Juul zette haar stoeltje in het midden van de kamer en begon te zingen. Gelukkig heeft ze een prachtig eigen repetoire. Daarna begon de vermoeidheid toe te slaan. De koek was op. Ze had geen zin meer om cadeaus uit te pakken en ze stond zichtbaar op instorten. Snel een grote pan macaroni gemaakt, terwijl de prinses in haar nieuw verworven zeteltje neerstreek om naar K3 en het IJsprinsesje te kijken. Na het eten was ze niet meer in staat om te kussen, te zwaaien of welke vorm van gedag zeggen dan ook en ging ze moe maar voldaan naar de hoogste torenkamer. Waarschijnlijk in de veronderstelling dat ze daar 100 jaar mocht gaan slapen!