17 mei 2006

Mam, vertel 's!

Deze moederdag kreeg ik een wel heel bijzonder cadeau van mijn kinderen, namelijk het boek 'Mam, vertel 's!'. Achterop het boek staat te lezen dat het een cadeauboek is vol met leuke, creatieve en soms aandoenlijke vragen aan je moeder. Als zij de vragen beantwoord heeft, krijg je het boek terug. En daarmee wordt Mam, vertel 's zonder twijfel het meest persoonlijke boek dat ze ooit gelezen hebben. Elma van Vliet is de schrijfster en geeft in het begin van het boek aan waarom ze dit boek geschreven heeft. Haar moeder kreeg jaren geleden te horen dat ze niet lang te leven meer zou hebben. Elma werd zich ervan bewust dat ze haar moeder nooit meer iets kon vragen als ze er niet meer was en ze had nog zoveel vragen. En daarom is het boek ontstaan. Dit boek zal een blijvende herinnering zijn, voor altijd. Bovendien hoopt Elma dat mensen door middel van dit boek meer met elkaar praten. Over de leuke, kleine dingen, maar ook over de belangrijke zaken in het leven.
Wat een prachtig idee! En zo begon ik te bladeren in mijn nieuwe boek. Een boek wat ik zelf ga schrijven. Er staan behoorlijk wat vragen in. Vragen die ik zo kan beantwoorden, maar ook een aantal vragen waar ik eens even goed over na wil denken. Het is een leuke stap terug in de tijd en het roept enorm veel herinneringen op. Eigenlijk vind ik dat het mooiste eraan. De herinneringen komen terug. Ik word aanstaande vrijdag 31 en dus heb ik van ruim 25 jaar van mijn leven herinneringen. De laatste jaren zijn niet makkelijk geweest, maar eigenlijk heb ik er over het algemeen goede herinneringen aan. Want ondanks herinneringen aan pijn, verdriet en acceptatie, ben ik in de afgelopen drie jaar twee keer moeder geworden en ben getrouwd met de liefde van mijn leven. Ik heb een hartpomp gekregen waardoor ik nu nog kan genieten van het leven. Bijna alles wat ik me van die pomp herinner zijn de leuke momenten. Dat ik een dagje naar huis mocht en een week later ontslagen werd uit het ziekenhuis. Dat ik meteen het eerste weekend naar mijn ouders ben gegaan met al mijn apparatuur en 6 batterijen. Dat ik heerlijke vakanties heb gehad in eigen land en dat er begin december 2004 werd verteld dat ik 0,01% kans had dat ik zonder transplantatie (en pomp) verder zou kunnen. Dat er op 11 maart 2005 werd bevestigd dat ik inderdaad zonder transplantie verder kon leven. En op 18 mei 2005 werd ik opnieuw geboren. Eèn dag voor mijn dertigste verjaardag. Hoe mooi kan het leven zijn!
Herinneringen, ze zijn prachtig. Nog mooier is het om die herinneringen te delen met elkaar. En dat ga ik nu doen met mijn kinderen door middel van mijn nieuwe boek. Eigenlijk zou je iedere dag een paar momenten of uitspraken op moeten schrijven, want herinneringen zijn ook zo vervlogen. Vooral nu de kinderen steeds meer en beter gaan praten, zou ik de hele dag met een schrift in de hand moeten lopen. Toevallig hadden Anton en ik het er een paar weken geleden nog over. Er gebeurde iets heel leuks (maar ik weet nu al niet meer wat) en we zeiden tegen elkaar dat we het morgen vergeten zouden zijn. En dat klopt. Ik ben het ook vergeten. Het had iets met de kinderen te maken, maar ik kan er niet opkomen. Herinneringen...
Ik kan me vandaag nog wel herinneren wat onze dochter ons gisteren meldde. Ze werd, na een kwartier douchen, uit de douchebak gehaald en was het daar niet mee eens. Ze vertelde ons dat ze ontzettend kwaad was, dat ze ons niet lief vond en ook niet aardig. Ze wilde wel bij Opa en Oma wonen. Toen Anton haar vroeg waarom zei ze; "Omdat jullie mij slaan". Wij waren zeer verbaasd over dit antwoord. Wij hebben de kinderen nog nooit geslagen en toen we dat tegen haar zeiden, liet ze ons weten:"Is ook niet zo verstandig". En daar konden we het mee doen.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik had het boek wel eens gezien, erg leuk! Moeten we eens aan onze moeder geven! O nee.... dat is zo'n vergiet! Vul dus maar in, voordat al je herinneringen weg zijn.
Enne... lief zijn voor je kinderen he? Hahahaha!
Kus van zus

esther zei

Ooooh wat toevallig, ik ga het namelijk voor mijn moeder halen morgen! Staat in m'n agenda! Ik bedacht me dat ik zo weinig weet van haar zieleleven, en ik had erover gelezen... Nu bedenk ik me dat ik het ook wel voor mezelf kan kopen, voor Merlijn later..

Anoniem zei
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Anoniem zei

Ik heb het boek vorige week aan m'n moeder gegeven en ze brak in tranen uit van geluk. Ze had erover gelezen en had nooit gedacht het ooit te krijgen of te mogen vullen. Ik krijg het over 4 jaar terug wanneer ik 30 wordt en dat is dan echt een boek om nooit te verliezen. uniek. Zelf vind ik het een geweldig item want zoiets kan je nergens kopen.