Wij zijn Papa en Mama af. In ieder geval wel voor onze dochter. Wij zijn de Prins en de lieve Toverfee geworden. En als onze dochter boos is of haar zin niet krijgt, mag je drie keer raden wie ik dan word. Niet zo moeilijk hè?
De Boze Stiefmoeder. En eerlijk is eerlijk... niemand vindt de stiefmoeder leuk.
Ik ook niet. Ik vind haar zelfs vre-se-lijk. En zo denkt onze dochter waarschijnlijk ook over mij als ze me weer als boze stiefmoeder aanspreekt.
Ze is nu 2,5 jaar en naarmate ze ouder wordt, zal ze me steeds vaker boze stiefmoeder noemen. Misschien in andere bewoordingen, maar ze zal het wel denken. De lieve toverfee zal steeds meer naar de achtergrond verdwijnen en uiteindelijk volledig opgelost zijn. Dit hoogtepunt zal mijn dochter in haar puberteit bereiken. Het zal een dieptepunt zijn in onze relatie.
Maar...er zullen ook weer goede tijden aanbreken. Net als in een sprookje.
Mijn moeder was vroeger ook de boze stiefmoeder. Ik had het ook zo slecht als Assepoester (nouja... dat dacht ik toen). Maar dan komt er een dag dat de lieve toverfee langzaam maar zeker weer op het toneel verschijnt. Oké, die boze stiefmoeder is ook nog wel aanwezig maar wordt nu naar de achtergrond verwezen.
Ik ben inmiddels volwassen, heb zelf twee kinderen en speel nu nog -vol furore- de rol van de lieve toverfee. Slechte tijden zullen aanbreken. Ik zal de boze stiefmoeder worden. Maar uiteindelijk leven mijn Assepoester en ik nog lang en gelukkig!